Μικρός εμφανίστηκε ο κ. Μητσοτάκης στην ωριμότητα του λαϊκού παράγοντα και στο παλλαϊκό αίτημα για δικαιοσύνη.
«Ως πρωθυπουργός και ως πατέρας», όπως δήλωσε επανειλημμένως, ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να είχε φροντίσει εδώ και δύο χρόνια να διορθωθούν όσα οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών, για να μην ξαναζήσουμε τέτοια τραγωδία.
Αντιθέτως, μας έχει φτάσει στο σημείο να κινείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η διαδικασία επί παραβάσει κατά της Ελλάδας, γιατί δεν έχει κάνει τίποτα για να γίνουν ασφαλείς οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι.
Τις φωνές για δικαιοσύνη που ακούγαμε όλοι από την αρχή -και για αυτό ανοίξαμε το δρόμο προς τις Βρυξέλλες- δεν ακούει ούτε σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ομολογεί ότι μπορεί και να έσφαλε στους μέχρι τώρα χειρισμούς του, αφήνοντας ανοιχτή την πιθανότητα παράνομου φορτίου. Ομολογεί, αλλά δεν μετανοεί. Γιατί τάζει μια προανακριτική στην οποία η κοινοβουλευτική του πλειοψηφία θα του παρέχει πλήρη έλεγχο, ενώ στο μεταξύ έχει φροντίσει να απαλλάξει διά παντός από κακουργηματικές τυχόν ευθύνες μέλη της προηγούμενης Κυβέρνησής του. Φυσικά, ρίχνει το φταίξιμο στις πλάτες άλλων και όχι στις δικές του και της Κυβέρνησής του.
Δεν γνωρίζω αν η τραγωδία θα φέρει πολιτικές εξελίξεις. Ένα είναι βέβαιο, ότι δημιούργησε λαϊκή συνείδηση και κυβερνητικό πανικό. Μόνο αν συνεχίσουμε την πίεση με κάθε τρόπο και σε όλα τα επίπεδα στο εσωτερικό και στην Ευρώπη θα μάθουμε επιτέλους την αλήθεια. Μέχρι τότε ας τον ακούσουν οι υπουργοί, τα στελέχη και τα τρολ του κόμματός του και να σταματήσουν να ρίχνουν λάσπη στον ανεμιστήρα.