Ωρα να σπάσει το ταμπού;

Πριν από μια δεκαετία έμοιαζε απίθανο. Ψυχεδελικές «ναρκωτικές» ουσίες, όπως LSD, MDMA (έκστασι), παραισθησιογόνα μανιτάρια, κάκτοι Αγίου Πέτρου ή το φυτό Πεγιότ των Αζτέκων και ψυχοδραστικά παρασκευάσματα, όπως η Αγιαουάσκα, να χρησιμοποιούνται από επιστήμονες ως φάρμακα για αντιμετώπιση σοβαρών ιατρικών παθήσεων; Κι όμως. Πριν από δέκα χρόνια, ο ρόλος των ψυχεδελικών ουσιών στη θεραπεία των ψυχικών ασθενειών ήταν ακόμα αμφισβητήσιμος - αλλά πλέον, δεκάδες επιστημονικές έρευνες, δοκιμές και μελέτες έχουν δώσει κάτι παραπάνω από ελπιδοφόρα αποτελέσματα ώστε η ηγεσία της Ε.Ε. να μην μπορεί πλέον να τα αγνοήσει.

Στα μέσα Ιανουαρίου 2025 μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών (PsychedeliCare ECI) ξεκίνησε από τις Βρυξέλλες με σκοπό να καταστήσει διαθέσιμο με ιατρική συνταγή και υπό ιατρική παρακολούθηση ένα ευρύ φάσμα ψυχεδελικών θεραπειών για την καταπολέμηση των ψυχικών ασθενειών.

Πρόσφατα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΑ) ξεκίνησε να χρηματοδοτεί ένα πρόγραμμα ύψους 6,5 εκατομμυρίων ευρώ για τη διερεύνηση του θεραπευτικού ρόλου της ψιλοκυβίνης (ευρέως γνωστή ως «μαγικά μανιτάρια») στην παρηγορητική φροντίδα. Οι μελέτες αυτές, που χρηματοδοτούνται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, αποσκοπούν στην ανακούφιση των φόβων των ασθενών που βρίσκονται σε τελικό στάδιο και φέρνουν πολύ ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Χώρες όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Ελβετία και οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν ήδη αυτές τις θεραπείες σε μικρότερη και μεγαλύτερη κλίμακα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο FDA (Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων) έχει βαθμολογήσει με πέντε («πρωτοποριακή θεραπεία») το MDMA, την ψιλοκυβίνη και το LSD.

Αντίθετα, σε ολόκληρη την Ε.Ε., σχεδόν όλοι όσοι αναζητούν τέτοια θεραπεία έχουν πρόσβαση σε αυτές τις ουσίες σε μεγάλο βαθμό από ανεξέλεγκτες πηγές, με τη βοήθεια επαγγελματιών ψυχικής υγείας που εργάζονται σε γκρίζες ή μαύρες ζώνες. Οι τελευταίοι αποτελούν αναμφίβολα μεγαλύτερο κίνδυνο για όσους αναζητούν ανάρρωση, για να μην αναφέρουμε την παντελή έλλειψη ιατρικών πρωτοκόλλων για αυτές τις θεραπείες.

Η Ευρώπη ακολουθεί τις ΗΠΑ με μεγάλη καθυστέρηση στον συγκεκριμένο τομέα. Τα τελευταία χρόνια, σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, όπως το NYU, το Johns Hopkins, το Imperial College στο Λονδίνο και το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, πραγματοποιούνται συστηματικές κλινικές μελέτες στις οποίες ερευνώνται τα οφέλη από τη χρήση της ψιλοκυβίνης σε άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη, εθισμό ή αντιμετωπίζουν κάποια ανίατη νόσο.

Ωστόσο η επιστημονική συζήτηση για τη χρήση των ψυχεδελικών ουσιών είναι πολύ παλιά. Από τη δεκαετία του ’50 επιστήμονες στις ΗΠΑ, πολύ πριν από την αντικουλτούρα των 60's και των χίπηδων, είχαν αρχίσει να εξερευνούν το σύμπαν αυτών των ουσιών, με πρώτα το LSD, που ανακάλυψε τυχαία το 1943 στα εργαστήρια της Sandoz στη Βασιλεία της Ελβετίας ο Αλμπερτ Χόφμαν, την ψιλοκυβίνη και την κεταμίνη. Οι ουσίες αυτές φαίνονταν από τότε πολλά υποσχόμενες για τη θεραπεία του αλκοολισμού, του μετατραυματικού στρες, του αυτισμού, της κατάθλιψης και επικουρικά για χρόνιες παθήσεις. Από τους πρώτους που δοκίμασαν τέτοιες εναλλακτικές θεραπείες ήταν τρόφιμοι φυλακών στη Μασαχουσέτη στο πλαίσιο έρευνας του Χάρβαρντ.

H ποινικοποίηση της χρήσης

Τη δεκαετία του ’60 η ευρεία κατανάλωση LSD, σε συνδυασμό με τη συσχέτισή του με το αντιπολεμικό κίνημα, επέφερε τη δαιμονοποίηση και την ποινικοποίηση της χρήσης όλων των ψυχοτρόπων. Η εντατική επιστημονική έρευνα της δεκαετίας του ’60 διακόπηκε απότομα την επόμενη δεκαετία, επί Νίξον, με τον περίφημο «war on drugs» («πόλεμος κατά των ναρκωτικών»). Η Sandoz σταμάτησε την παραγωγή καθαρού LSD το 1965 και το 1970 όλες οι ψυχεδελικές ουσίες κηρύχθηκαν παράνομες. Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 30 χρόνια για να αρχίσουν σοβαρές έρευνες στις ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα ο νευροψυχίατρος Αθανάσιος Καυκαλίδης ή Dr K (1919-1989) ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν ψυχοτρόπα για θεραπευτικούς σκοπούς με εντυπωσιακά αποτελέσματα. «Σε πενήντα χρόνια από τώρα», έλεγε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, «όλοι θα μιλάνε για τις θεραπευτικές εφαρμογές των ψυχεδελικών και σε ογδόντα χρόνια θα χρησιμοποιούνται νόμιμα και ευρέως» («Ο ψυχίατρος Αθανάσιος Καυκαλίδης και η πρωτοποριακή του ψυχανάλυση με LSD-25», Lifo, Θ. Αντωνόπουλος, 30/5/2021). 

«Οι ψυχεδελικές ουσίες είναι τόσο σημαντικές για τη μελέτη του μυαλού όσο βασικό είναι το μικροσκόπιο για τη βιολογία και το τηλεσκόπιο για την αστρονομία», υποστήριζε ο πρωτοπόρος της έρευνας στα ψυχεδελικά και μέντορας του Καυκαλίδη, Τσέχος ψυχίατρος Στάνισλαβ Γκροβ. Μισό αιώνα αργότερα οι πρωτοπόροι εκείνοι γιατροί, που είχαν αποδοκιμαστεί από μέρος της επιστημονικής κοινότητας της εποχής τους, αρχίζουν να δικαιώνονται. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, ο καθηγητής Ντέιβιντ Νατ του Imperial College ερευνά από το 2015 τις επιδράσεις του LSD και της ψιλοκυβίνης στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης, της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (OCD) και της νόσου Αλτσχάιμερ.

Τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως υπάρχει στην Ευρώπη πλέον πλειοψηφική συναίνεση μεταξύ των προοδευτικών ψυχολόγων, ψυχιάτρων και άλλων επαγγελματιών ψυχικής υγείας ότι τα φυτά και οι χημικές ενώσεις που είναι γνωστά ως ψυχεδελικά μπορούν να έχουν ιατρικές χρήσεις. Υπό αυστηρές προϋποθέσεις, βέβαια, σε προστατευμένο περιβάλλον για τους ασθενείς και με παρακολούθηση ειδικών. Για παράδειγμα, είναι πλέον ελάχιστα αμφισβητήσιμο ότι το MDMA (το οποίο δεν είναι κλασικό ψυχεδελικό, διότι δεν είναι παραισθησιογόνο) είναι αποτελεσματικότερο από οποιαδήποτε άλλη γνωστή ουσία στη θεραπεία του μετατραυματικού στρες.

Το ίδιο ισχύει και για την κεταμίνη, η οποία έχει λάβει όλο και μεγαλύτερη προσοχή τα τελευταία χρόνια και αναφέρεται συνήθως ως ηρεμιστικό για άλογα. Αυτό το παραδοσιακά ισχυρό αναλγητικό έχει έρθει πρόσφατα στο προσκήνιο ως μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία ψυχικής υγείας για καταθλιπτικούς ασθενείς που δεν ανακουφίζονται από άλλα αντικαταθλιπτικά. Ωστόσο, έλαβε και πολύ αρνητική δημοσιότητα μετά τον θάνατο του ηθοποιού Μάθιου Πέρι (ο θάνατός του σχετίστηκε με τη χρήση κεταμίνης) και από τις εξομολογήσεις του ακροδεξιού Ιλον Μασκ.

Στην Τσεχία διεξάγονται τα τελευταία πέντε χρόνια επίσης έρευνες για τη θεραπεία με ψιλοκυβίνη σε ασθενείς με σοβαρή κατάθλιψη ανθεκτική στα φάρμακα. Στην Πράγα, η ψυχεδελική κλινική Psyon ξεκίνησε τις θεραπείες με βάση την κεταμίνη το 2020 και έκτοτε είναι το μοναδικό νόμιμο κέντρο ψυχεδελικής θεραπείας εκτός ερευνητικών πλαισίων στη χώρα. Στην Αυστρία, η ψυχεδελικά υποβοηθούμενη θεραπεία επιτρέπεται επί του παρόντος μόνο εντός επιστημονικού πλαισίου ή βάσει ατομικών αδειών κατά περίπτωση. Ο Hans-Günther Knaus, επικεφαλής του Ινστιτούτου Φαρμακολογίας του Ιατρικού Πανεπιστημίου του Ινσμπρουκ, δήλωσε στην εφημερίδα Der Standard ότι ελπίζει πως oι ψυχεδελικές θεραπείες θα χρησιμοποιηθούν προσεχώς στην Αυστρία, ιδίως ως προς τον συνδυασμό ψυχοθεραπείας με χρήση LSD. Εν τω μεταξύ, στη χώρα των Αλπεων, τρεις νέες παραλλαγές του MDMA αναπτύχθηκαν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης.

Στη Δανία αρκετοί ερευνητές εργάζονται ελεύθερα τα τελευταία χρόνια πάνω στις ευεργετικές επιδράσεις της ψιλοκυβίνης στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Ο David Erritzøe, Δανός ερευνητής εγκεφάλου στο Imperial College, είναι ένας από τους επιστήμονες που έχουν πραγματοποιήσει πειράματα με ψιλοκυβίνη, DMT και LSD, καθώς και με κεταμίνη και MDMA, σε ασθενείς με ανορεξία, χρόνιο πόνο, κατάθλιψη και ψυχαναγκαστική διαταραχή. Στη Δανία το 2023, ένα ρινικό σπρέι με την ονομασία Spravato, το οποίο περιέχει μια ουσία που ονομάζεται εσκεταμίνη, εγκρίθηκε από τον δανέζικο ΕΟΦ, αν και «μόνο για τη θεραπεία ασθενών με μονοπολική κατάθλιψη που νοσηλεύονται με οξύ αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας».

Ωστόσο, ακόμη και στις πιο προοδευτικές -σε τέτοια ζητήματα- χώρες της Ε.Ε. η ψυχεδελική έρευνα δεν προχωράει χωρίς προκλήσεις. Πέρυσι, μετά από μια υψηλού προφίλ έρευνα για τη θεραπεία με MDMA, η δανέζικη Υπηρεσία Φαρμάκων υπογράμμισε ότι «δεν υπάρχουν ακόμη επαρκείς γνώσεις σχετικά με τις επιδράσεις και τις παρενέργειες του MDMA, ώστε να αποτελέσει μια σχετική και καθιερωμένη ιατρική θεραπευτική επιλογή». Στην Ισπανία, όπως εξηγεί ο Òscar Parés, επικεφαλής της Clínica Synaptica, μιας «ψυχεδελικής κλινικής» στη Βαρκελώνη, «η κεταμίνη είναι το μόνο ψυχεδελικό φάρμακο που έχει εγκριθεί νόμιμα για κλινική χρήση. Λόγω της ισχύουσας νομοθεσίας τα άλλα ψυχεδελικά είναι διαθέσιμα μόνο στο πλαίσιο της έρευνας».

Επιδημία ψυχικών ασθενειών

Πανευρωπαϊκά η αντιμετώπιση των ψυχικών ασθενειών συνιστά μια σημαντική κοινωνική και οικονομική πρόκληση καθώς πολλοί δεν διστάζουν να υπογραμμίσουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια «επιδημία ψυχικών ασθενειών». Οι εμπνευστές της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας PsychedeliCare εφιστούν την προσοχή στην κλίμακα του προβλήματος: σήμερα, ένας στους έξι Ευρωπαίους αγωνίζεται να διατηρήσει την ψυχική του υγεία ή ζει με ψυχική ασθένεια, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ από το 2023. Το κόστος των ψυχικών ασθενειών εκτιμάται στο 4,2% του ετήσιου ΑΕΠ της Ε.Ε., που αντιστοιχεί σε 600 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Προφανώς βέβαια οι ψυχεδελικές θεραπείες δεν μπορεί να δώσουν ευρείες απαντήσεις σε τέτοιας κλίμακας προβλήματα.

Μιλώντας στο EUrologus, το κύριο πρόσωπο πίσω από την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία των πολιτών για τα ψυχεδελικά, ο Théo Giubilei, υποστηρίζει ότι η καινοτομία στις ψυχιατρικές θεραπείες έχει μείνει στάσιμη στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες, την ώρα που οι τρέχουσες θεραπείες αποδεικνύονται αναποτελεσματικές για όλο και περισσότερους ασθενείς.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες πρωτοβουλίες της Κοινωνίας των Πολιτών που αποσκοπούσαν στη νομιμοποίηση της κάνναβης, και μαθαίνοντας από την επιτυχία της νομιμοποίησης της ιατρικής κάνναβης στις ΗΠΑ και στον Καναδά, η πρωτοβουλία PsychedeliCare δεν ζητά από τα κράτη-μέλη και τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. να νομιμοποιήσουν μια σειρά ψυχεδελικών ουσιών. Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν σχεδόν σίγουρα καταδικασμένη στις σχετικές συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αντίθετα, καλούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προωθήσει τη δίκαιη, έγκαιρη, οικονομικά προσιτή, ασφαλή και νόμιμη πρόσβαση σε καινοτόμες ψυχεδελικές θεραπείες.

Εάν επιτευχθεί ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός υπογραφών του ενός εκατομμυρίου υπογραφών από τουλάχιστον το ένα τρίτο των κρατών-μελών, τα νομοθετικά γρανάζια της Ε.Ε. θα αναγκαστούν να τεθούν σε κίνηση. Σύμφωνα με το όραμα της εκστρατείας PsychedeliCare, η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη θα ενεργήσουν από κοινού για την προώθηση της απαραίτητης έρευνας στον τομέα αυτό, με πρώτο στόχο την αύξηση της διαθέσιμης χρηματοδότησης της έρευνας του EMA μεταξύ άλλων και μέσω του προγράμματος της Ε.Ε. για τα φάρμακα προτεραιότητας (PRIME).

Ελληνική πρωτοβουλία

Η αναθέρμανση του παγκόσμιου επιστημονικού ενδιαφέροντος για τα ψυχότροπα έχει φτάσει και στην Ελλάδα. Η Ελληνική Εταιρεία Ενθεογόνων είναι μια πρωτοβουλία με σκοπό τη διευκόλυνση της διάδοσης επιστημονικών πληροφοριών και την υποστήριξη της μεταρρύθμισης του ελληνικού νομικού πλαισίου γύρω από τα ψυχεδελικά. Την περασμένη άνοιξη η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση διοργάνωσε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τίτλο «Τι συμβαίνει με τα ψυχεδελικά;», με εκπροσώπους τόσο της επιστημονικής κοινότητας από την Ελλάδα και το εξωτερικό όσο και της Ελληνικής Εταιρείας Ενθεογόνων («Ενθεογόνα ή ψυχεδελικά;», «Εφ.Συν.», 2/6/2024).

Σε νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα όλες αυτές οι ουσίες είναι παράνομες. Η μοναδική ουσία που δεν είναι παράνομη στην Ελλάδα είναι η ιμπογκαΐνη, που προέρχεται από ένα παραισθησιογόνο φυτό της Αφρικής, την μπόγκα. Η ιμπογκαΐνη φαίνεται να κάνει γρήγορο reset στα νευρωνικά μονοπάτια στον εγκέφαλο, όπως κανένα άλλο ψυχεδελικό, μέσα από μια διαδικασία τριπαρίσματος (συνήθως όχι ευχάριστου) που μπορεί να διαρκέσει μέχρι 36 ώρες. Ακούγεται τρομακτικό, ωστόσο θεωρείται ιδιαιτέρως αποτελεσματική στην αντιμετώπιση εθισμών όπως τα οπιοειδή.

«Στην Ελλάδα τα θεωρούμε όλα αυτά ναρκωτικά. Ακόμα και η ίδια η λέξη έχει μια βρομιά μέσα της. Οι μόνες κλινικές δοκιμές που γίνονται στην Ελλάδα είναι με κεταμίνη. Παρ’ όλα αυτά, επειδή λόγω του ίντερνετ υπάρχει μια παγκοσμιοποίηση δυτικής κουλτούρας τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καταγράφεται ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τη νεολαία, που έχει καταναλώσει πολύ υλικό σχετικό με αυτές τις ουσίες, κυρίως μέσω podcast. Υπάρχει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον και ένα ταμπού παράλληλα, ο κόσμος φοβάται να μιλήσει και να ρωτήσει τους άλλους ανοιχτά», μας λέει ο Γιάννης Κακούσης, συνιδρυτής της Ελληνικής Εταιρείας Ενθεογόνων. Ο ίδιος, μιλώντας μέσα από προσωπική εμπειρία ως προς την αντιμετώπιση της κατάθλιψης, σημειώνει ότι οι «ψυχεδελικές θεραπείες μπορούν να προσφέρουν μια οριακά θρησκευτική εμπειρία, η οποία, αν πιάσει, μπορεί να δώσει στο άτομο να καταλάβει σε πολύ απτό σωματικό, ψυχικό και νοητικό επίπεδο ότι “να, υπάρχει μια άλλη κατάσταση στην οποία μπορείς να φτάσεις”. Είναι σαν μια εικόνα του τι μπορεί να γίνει, είναι μια ελπίδα, είναι ένας χάρτης, ότι “α, αυτό υπάρχει” και ότι μπορείς να φτάσεις σε αυτό. Δεν είναι όμως για όλους. Θα κάνεις μια βουτιά στο ασυνείδητο και δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις.

»Ωστόσο η εμπειρία δείχνει και τα επιστημονικά papers τεκμηριώνουν ότι υπό ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, με την κατάλληλη υποστήριξη πριν και μετά, με ψυχοθεραπεία έτσι κι αλλιώς, μία ή περισσότερες από αυτές τις εμπειρίες μπορεί να αποδειχθούν από πολύ ενδιαφέρουσες μέχρι υπερβολικά χρήσιμες και θεραπευτικές για το άτομο. Αν γίνει μια επίσημη θεραπευτική οδός, προφανώς θα υπάρχουν κριτήρια ώστε να εξαιρούνται άτομα, π.χ. άνθρωποι με προηγούμενα επεισόδια σχιζοφρένειας ή με διπολική δαταραχή, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά θα υπάρχουν».

Θεραπεία σε νοσοκομεία

Η Ελληνική Εταιρεία Ενθεογόνων, παρότι υποστηρίζει θερμά τις ψυχοτρόπες αυτές ουσίες, ξεκαθαρίζει πως διαφωνεί σε αυτό το στάδιο με την αποποινικοποίησή τους. «Οπως όλα τα εργαλεία έχουν πολλές χρήσεις, έτσι και τα ψυχεδελικά μπορούν να γίνουν από πολύ χρήσιμα έως πολύ επικίνδυνα. Θα θέλαμε μακροπρόθεσμα να συμβάλουμε σε αλλαγή νομοθεσίας. Σε πρώτο στάδιο να υπάρξει η δυνατότητα η επιστημονική έρευνα να διεξαχθεί ανεμπόδιστα, πιο εύκολα» σημειώνει ο Γ. Κακούσης.

Από την πλευρά της η Χριστίνα Δάλλα, καθηγήτρια Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι ανοιχτή στη χρήση ψυχεδελικών θεραπειών και επισημαίνει (ertnews) ότι «η χορήγηση πρέπει να γίνεται πάντα από ειδικούς και να υπάρχει καθοδήγηση από κάποιον εξειδικευμένο ψυχοθεραπευτή ο οποίος να έχει ειδικευτεί σε αυτό. Η θεραπεία θα γίνεται ενδονοσοκομειακά και στις χώρες στις οποίες ήδη πραγματοποιείται συμβαίνει μόνο μέσα στο νοσοκομείο ή σε ειδικές κλινικές και αφορά κυρίως την ανθεκτική στη θεραπεία κατάθλιψη, δηλαδή κατάθλιψη η οποία δεν απαντάει στις συνήθεις θεραπείες. Αρα δεν μπορεί να πάρει κάποιος τα ψυχεδελικά ως πρώτης γραμμής φάρμακα, θα πρέπει ήδη να έχει δοκιμάσει κάποιες άλλες θεραπείες».

Μια πρόσκαιρη ήττα του ψυχεδελικού κινήματος

Το καλοκαίρι του 2024 ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) απέρριψε την αίτηση της εταιρείας Lykos Therapeutics για έγκριση της θεραπείας διαταραχής μετατραυματικού στρες υποβοηθούμενης με MDMA, μια απόφαση που, αν και αναμενόμενη, προκάλεσε απογοήτευση στις τάξεις της Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS - ιδρύθηκε το 1986).

Αυτή η απόφαση έρχεται μετά την αρνητική αξιολόγηση που έγινε από ανεξάρτητη συμβουλευτική επιτροπή τον Ιούνιο του 2024, γεγονός που είχε ήδη σηματοδοτήσει τις προκλήσεις που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το εγχείρημα.Το MDMA, γνωστό και ως έκστασι, χρησιμοποιήθηκε σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία για τη μείωση των συμπτωμάτων του PTSD, δείχνοντας πάρα πολύ σημαντικές βελτιώσεις σε πολλές κλινικές δοκιμές. Η θεραπεία, όπως αναπτύχθηκε από τη Lykos και τη Διεπιστημονική Ενωση Ψυχεδελικών Σπουδών, υποβλήθηκε για έγκριση με βάση τα αποτελέσματα δοκιμών τα οποία είχαν δείξει βελτίωση στους ασθενείς που έλαβαν τη θεραπεία σε σχέση με εκείνους που έλαβαν placebo.

Το 2017, η FDA αναγνώρισε το MDMA ως «επαναστατική θεραπεία» (breakthrough therapy), αποδίδοντας στην προσέγγιση αυτή προτεραιότητα για περαιτέρω ανάπτυξη και έρευνα. Αυτό δημιούργησε αισιοδοξία στην επιστημονική κοινότητα όσον αφορά τη δυνατότητα του MDMA να ενταχθεί ως αποδεκτή θεραπευτική μέθοδος για το PTSD, ιδίως λόγω της έλλειψης επαρκών θεραπευτικών επιλογών για αυτή την ψυχική διαταραχή.