Πειθώ. Μια αρχαία ελληνική θεά, προσωποποίηση της ερωτικής πειθούς και της πειθούς του λόγου.

Το μυστικό της  Πειθούς είναι ότι  έχει πεισθεί πρώτα αυτή.

Πειθοῦς λόγος ἔρως τε κρατεῖ τὰς ψυχάς βροτών θεών τε.

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, 73 – 82Q ἀμφὶ δέ οἱ Χάριτές τε θεαὶ καὶ πότνια Πειθὼ
ὅρμους χρυσείους ἔθεσαν χροΐ, ἀμφὶ δὲ τήν γε
75Ὧραι καλλίκομοι στέφον ἄνθεσι εἰαρινοῖσιν·
πάντα δέ οἱ χροῒ κόσμον ἐφήρμοσε Παλλὰς Ἀθήνη·
ἐν δ᾽ ἄρα οἱ στήθεσσι διάκτορος Ἀργειφόντης
ψεύδεά θ᾽ αἱμυλίους τε λόγους καὶ ἐπίκλοπον ἦθος
τεῦξε Διὸς βουλῇσι βαρυκτύπου· ἐν δ᾽ ἄρα φωνὴν
80θῆκε θεῶν κῆρυξ, ὀνόμηνε δὲ τήνδε γυναῖκα
Πανδώρην, ὅτι πάντες Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχοντες
δῶρον ἐδώρησαν, πῆμ᾽ ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν.

Απόδοση: Οι θεές Χάριτες και η σεβάσμια θεά Πειθώ της φόρεσαν( της Πανδώρας, της πρώτης γυναίκας) χρυσά περιδέραια. Οι καλλίκομες Ώρες την έραιναν με εαρινά άνθη. Όλα τα κοσμήματα τα ταίριαξε τέλεια  πάνω της, η Παλλάδα Αθηνά. Ο μεσολαβητής, αγγελιοφόρος Αργειφόντης Ερμής με απόφαση του βροντητή Δία της πέρασε  ιδέες και σκέψεις δόλιες,  αγάπη στα ψεύδη και της εμφύσησε τάση για κλοπές.

80 Μετά ο Ερμής της  χάρισε φωνή και λόγο και την ονόμασε Πανδώρα με τη σύμφωνη γνώμη όλων των  θεών που διαβιούν στα Ολύμπια παλάτια. Την Πανδώρα δώρον εδώρησαν, μεγάλη συμφορά για τους άντρες που πάλευαν για τον επιούσιον άρτο.

Ο Ησίοδος όχι μόνο δεν κακολογεί το γένος των γυναικών αλλά με τα προσόντα που παραχωρούν οι θεοί  στην πρώτη γυναίκα, την Πανδώρα, γίνεται σαφές ότι το γένος των γυναικών είναι κατά πολύ ανώτερο του «βαλτωμένου» γένους των ανδρών και η συνεύρεση των δύο γενών φέρνει εξέλιξη, πολλαπλασιασμό και πρόοδο στην κοινωνία.

Ευριπίδης, Αντιγόνη. Ουκ έστι Πειθούς ιερόν άλλο πλην λόγος. Η Πειθώ έχει τον Λόγο για ναό.

Δημόκριτος. Ισχυρότερος ες πειθώ λόγος πολλαχή γίνεται χρυσού. Η Πειθώ είναι πολύ ισχυρότερη από το χρυσάφι.

Παροιμία: Χρυσός Δανάην έπεισεν εθέλουσαν. Η Πειθώ στην περίπτωση της Δανάης νικήθηκε από το χρυσάφι.

Θεμιστοκλής. Δύο γαρ ήκειν έφη θεούς κομίζων, Πειθώ και Βίαν. Φέρνω δυο θεούς: Την Πειθώ και τη Βία ( διαλέχτε)

Σιμωνίδης ο Κείος: Ανάγκα και Θεοί πείθονται.

Βίας ο Πριηνεύς: Πείσας λαβέ, μη βιασάμενος. Λάβε με την πειθώ, όχι με τη βία.

Το μυστικό της  Πειθούς είναι ότι  έχει πεισθεί πρώτα αυτή.

 Η Πειθώ είναι η θεά της ερωτικής πειθούς  και της πειθούς του Λόγου, στην ελληνική μυθολογία. Η Πειθώ συνοδεύει και βοηθά την Αφροδίτη στα δύσκολα και λεπτά ερωτικά ζητήματα ενώ είναι ακόλουθος και του Λόγιου Ερμή που στηρίζει την πειθώ του Λόγου.

-Στην τραγωδία «Ορέστης» του Ευριπίδη και σε σχόλια  η έννοια της πειθούς και η δύναμη του λόγου παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής. Ο Μενέλαος βασίζεται στην πειθώ του για να επηρεάσει τους Αργείους  καθώς στερείται επαρκών πολεμικών δυνάμεων για να επιβάλει τη θέλησή του.

-Μια εκδοχή αναφέρει την Πειθώ ως πρώτη σύζυγο του βασιλιά του Άργους Φορωνέα. Μια άλλη μυθολογική εκδοχή την περιγράφει ως σύζυγο του Άργους, εγγονού του Φορωνέα . 

- Ο Πίνδαρος θεωρεί την Πειθώ είτε ως η αφηρημένη έννοια της πειθούς, είτε ως θεά, που κρατά το «μυστικό κλειδί της ιερής αγάπης», συνδέοντάς την με την Αφροδίτη και τους μικρούς έρωτες που γαλουχεί.

 -Ο  Αριστοφάνης την ταυτίζει με μία από τις τρεις Χάριτες, την Ευφροσύνη.

-Ο περιηγητής Παυσανίας, την θεωρεί  τέταρτη Χάρη .

Ο Νόννος, στη δική του εκδοχή, λέει ότι η Πειθώ είναι σύζυγος του Λόγιου Ερμή.

-_{Η πόλη της Σικυώνας είχε ιερό της Πειθούς.}

_{-Πειθώ ονομάστηκε ένας Αστεροειδής το 1872.}

Η Πείθω αναφέρεται από τον Ησίοδος στη «Θεογονία», 348 κ.ε. ως  πρώτη Ωκεανίδα, κόρη του Τιτάνα  Ωκεανού και της Τιτανίδος Τηθύος .

ταύτην δὲ Διὸς πάρα μοῖραν ἔχουσι,
Πειθώ τ᾽ Ἀδμήτη τε Ἰάνθη τ᾽ Ἠλέκτρη τε
350Δωρίς τε Πρυμνώ τε καὶ Οὐρανίη θεοειδὴς..
Απόδοση: Αυτή η ιερή γενιά των Νυμφών έχει από τον ίδιο το Δία την καταγωγή και έχουν τα ονόματα: Πειθώ, Αδμήτη, Ιάνθη, Ηλέκτρα,

350. Δωρίδα, Πρυμνώ, Ουρανία που έχει τη μορφή θεάς..

Πειθώ, < πείθω.  Η Πειθώ της  Πειθούς. Η Πειθώ ως θεότητα,  ως προσηγορικό, η δύναμη της Πειθούς, πειστική ευγλωττία, πειστικότητα, ενδόμυχη πεποίθηση, υπακοή.  Μιλάμε για μέσα πειθούς, παρότρυνση, επιχειρηματολογία.

Ώρα, ὡρεσῐ-δώτης, -ου, ὁ (ὥρεα=ὡραῖα), αυτός που παρέχει ώριμους καρπούς στην εποχή τους.

Πειθώ, του λόγου και του έρωτα  πνοή.

Πειθοῦς λόγος ἔρως τε κρατεῖ τὰς ψυχάς. (Η πειθώ του λόγου και ερωτική πειθώ κυριεύουν τις ψυχές.)

Στης Αφροδίτης το πλευρό γεννήθηκες.

Δεν κρατάς σπαθί,  ασπίδα και δόρυ.

Δεν απειλείς ούτε φοβερίζεις αλλά με πειστικό λόγο κι ομορφιά υποτάσσεις τους ανθρώπους.

Ω! Πειθώ σ` επικαλούμαι όταν μιλώ για να είμαι πειστικός αλλά και όταν με κυριεύει ο Έρως που εσύ ανέστησες.

-Η Πειθώ δεν είναι απλώς θεά, είναι στάση ζωής, είναι ο Λόγος που βελτιώνει και σμιλεύει  τον κόσμο χωρίς να τον πληγώνει.

1*. Αρχιτέκτων. Ιστορικός Αρχιτεκτονικής. Ιστορικός Τέχνης.

2*. Στους αγαπημένους: Ιωάννα – Μαρίνα, Ειρήνη, Κωνσταντίνο, Νικόλα, Χαραλάμπη.