Εκδήλωση: «Ο ρόλος των ΜΚΟ στο κοινωνικό κράτος»

Συζήτηση με θέμα «Ο ρόλος των ΜΚΟ στο κοινωνικό κράτος: Ζωτικό συμπλήρωμα ή συστημικό υποκατάστατο;» διοργανώνει την Τρίτη στις 7:30 μ.μ. στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (αμφιθέατρο 102, Ισόγειο Γυάλινου Κτηρίου) η Σχολή Πολιτικών Επιστημών. 

Αφορμή για την εκδήλωση είναι η κυκλοφορία του βιβλίου του επίκουρου καθηγητή Νίκου Κουραχάνη «Η βιομηχανία του Ανθρωπισμού: ΜΚΟ και κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα» (εκδόσεις Τόπος). 

Στην εκδήλωση μιλούν: 

• Χριστόφορος Σκαμνάκης (τμήμα Κοινωνικής Πολτιικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο), 
• Δήμητρα-Δώρα Τελώνη (τμήμα Κοινωνικής Εργασίας ΠΑΔΑ), 
• Απόστολος Καψάλης (τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο), 
• Κατερίνα Ροζάκου (τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο), 
• Λευτέρης Παπαγιαννάκης (Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες). 

Χαιρετισμό θα απευθύνει η Δέσποινα Παπαδοπούλου, κοσμήτορας Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου. 

Συντονίζει: Δημήτρης Αγγελίδης, («Εφ.Συν.»).

Το βιβλίο ασχολείται με τον αναβαθμισμένο ρόλο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων  ως αποτέλεσμα της επικράτησης της νεοφιλελεύθερης κοινωνικής πολιτικής. Υποστηρίζει πως η µεγέθυνση των ΜΚΟ χρησιµοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση δοµικών στοχεύσεων του νεοφιλελευθερισμού, όπως η απορρόφηση των κοινωνικών κραδασµών, η µονοσήµαντη επικέντρωση στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας και η νοµιµοποίηση των κοινωνικών απορρυθµίσεων. Σύμφωνα με το συγγραφέα, ο στενός εναγκαλισµός πολλών ΜΚΟ µε τις κρατικές χρηματοδοτήσεις ή τις χρηνματοδοτήσεις κοινωφελών ιδρυµάτων και χορηγών παρήγαγεφαινόµενα εξάρτησης και πολιτικής εργαλειοποίησης των οργανώσεων. 

Το βιβλίο αναφέρεται στην αύξηση της επαγγελµατοποίησης και του τεχνοκρατισµού των ΜΚΟ, τον ενστερνισµό µιας ανταγωνιστικής οργανωσιακής κουλτούρας στα πρό­τυπα της αγοράς, την ανάλωση σε βραχυπρόθεσµα και επιδερµικά πρότζεκτ, την κυνική βιοπολιτική µεταχείριση των ωφελουµένων τους, στην εθελοντική εργασία, τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και τη διαµόρφωση προτύπων ανθρωπιστικού καριερισµού, που αποτελούν συνέπειες της νεοφιλελεύθερης αναβάθµισής τους. 

Υπογραμμίζει ότι οι ΜΚΟ βιώνουν µια υπαρξιακή αντίφαση µε την εκτέλεση ανθρωπιστικών δράσεων οι οποίες ενίοτε διαβρώνουν την αξιοπρεπή διαβίωση. Σημειώνει ότι η εντατικοποίηση της συστηµικής ενσωµάτωσής τους συµπορεύθηκε µε την αποξένωσή τους από τα κοινωνικά κινήµατα και ότι η πολιτική εργαλειοποίηση από τους χρηµατοδότες, η αποδοχή και νοµιµοποίηση των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης και ο εγκλωβισµός των ακραία φτωχών σε απάνθρωπες συνθήκες, όπως και οι κατακερµατισµένες εργασιακές σχέσεις του εργατικού δυναµικού τους, σηµατοδοτούν διάβρωση όχι µόνο των ανθρωπιστικών αρχών των ΜΚΟ αλλά και της φυσιογνωµίας της κοινωνικής πολιτικής συνολικά.