DW: Μητσοτάκης-Μερτς όπως Μητσοτάκης-Κολ; | ΣΚΑΪ

Το πλάνο διαρκεί μόλις λίγα δευτερόλεπτα στο δελτίο ειδήσεων της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης (ARD), αλλά η δύναμη της εικόνας είναι καταλυτική: Ο καγκελάριος της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης ανεβαίνουν στο βήμα του Οικονομικού Συμβουλίου των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών (CDU), καταχειροκροτούμενοι από την επιχειρηματική ελίτ της χώρας ή τουλάχιστον εκείνη που πρόσκειται στην CDU. Ο πρωθυπουργός τιμάται με το οικονομικό βραβείο «Λούντβιχ Έρχαρντ» και εκφωνεί μία ομιλία-διαφήμιση για την ελληνική οικονομία. Ο καγκελάριος στέλνει μήνυμα ότι δεν είναι τόσο αντιπαθής, ούτε τόσο απομονωμένος όσο ισχυρίζονται οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Win-win-situation.

Δύσκολες πλειοψηφίες στην Ευρώπη

Αν και θεωρείται «πολιτικό τέκνο» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εμπνευστή μίας Ευρώπης «ομόκεντρων κύκλων» και «πολλαπλών ταχυτήτων», ο Φρίντριχ Μερτς φαίνεται να ενστερνίζεται (και) τη διδαχή του Χέλμουτ Κολ ότι «οι μικρότερες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση αξίζουν την προσοχή μας στον ίδιο βαθμό, όπως και οι μεγαλύτερες». Αυτή η πρακτική είχε επιτρέψει στον Κολ να διαμορφώσει ισχυρές συμμαχίες και πλειοψηφίες σε μία καθοριστική συγκυρία, όταν κρινόταν η καθιέρωση του ευρώ, η οποία με τη σειρά της είχε συνδεθεί με την απρόσκοπτη ολοκλήρωση της Γερμανικής Επανένωσης. Ισχυρές πλειοψηφίες χρειάζεται σήμερα και ο Μερτς σε μία κρίσιμη καμπή για την πορεία της Ευρώπης, η οποία επιχειρεί να χειραφετηθεί από το ΝΑΤΟ, χωρίς όμως να καταρρεύσει οικονομικά λόγω υπέρογκων αμυντικών δαπανών.

Προσωπικές σχέσεις διατηρούσε ο «καγκελάριος της Επανένωσης» και με τον γερμανομαθή Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πρωθυπουργό της Ελλάδας στην ταραχώδη (εντός και εκτός συνόρων) περίοδο 1990-1993. Είναι ίσως νωρίς για να κάνουμε συγκρίσεις, όχι όμως για να θυμίσουμε κάποιες ιδιαίτερες πτυχές των ελληνογερμανικών σχέσεων στην κρίσιμη περίοδο 1990-1993.

Όταν ο Κολ επισκέφθηκε την Κρήτη

Το 1991 ο Χέλμουτ Κολ είχε επισκεφθεί τα Χανιά για να παραστεί στις επετειακές εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης. Τον είχε φιλοξενήσει μάλιστα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Γερμανός καγκελάριος προχωρούσε σε μία τέτοια κίνηση υψηλού συμβολισμού, στέλνοντας μήνυμα συμφιλίωσης και ευγνωμοσύνης προς τους Έλληνες, αλλά και υπενθυμίζοντας την ιστορική ευθύνη των Γερμανών, πολλοί από τους οποίους μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουν καν ότι στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η ναζιστική Γερμανία είχε επιτεθεί στην Ελλάδα.

Στη διαβόητη διαμάχη για το «Μακεδονικό» πολλοί θυμούνται την εσπευσμένη επίσκεψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη Βόννη τον Ιανουάριο του 1992, με τον Χέλμουτ Κολ να «βάζει πλάτη» στο ζήτημα της ονομασίας, δίνοντας ουσιαστικά στην ελληνική πλευρά περισσότερο χρόνο για να διευθετήσει το ζήτημα από μία διπλωματική θέση ισχύος.

Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί με το ανακοινωθέν των υπουργών Εξωτερικών της ΕΟΚ τον Δεκέμβριο του 1991, αλλά και αργότερα στη σύνοδο της Λισαβόνας τον Ιούνιο του 1992, ενώ παράλληλα γίνονταν πυρετώδεις διαβουλεύσεις για το θρυλικό «πακέτο Πινέιρο». Δυστυχώς όμως εντός συνόρων πολλοί υπεραισιόδοξοι, μαξιμαλιστές ή κατ' επάγγελμα πατριώτες είχαν βγάλει ήδη το συμπέρασμα ότι «λύσαμε το Μακεδονικό»…

Ουσιαστικός ρόλος για την Ελλάδα;

Όλα αυτά σε μία εποχή που η Γιουγκοσλαβία φλεγόταν. Μιλώντας στο DER SPIEGEL το 1992, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απέρριψε τα «πονηρά» σενάρια και δημοσιεύματα της εποχής περί στρατιωτικής εμπλοκής, ξεκαθαρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να κινηθεί, «εκτός αν δεχθεί επίθεση».

Η Ελλάδα εμφανιζόταν ως μία φωνή σύνεσης σε ένα γεωπολιτικό σκηνικό παραλογισμού. Ίσως η χώρα μας να επωμιζόταν έναν πιο ουσιαστικό ρόλο ως «ειλικρινής διαμεσολαβητής», αλλά και να προωθούσε τη δική της ατζέντα πιο αποτελεσματικά, εάν δεν βρισκόταν στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης, για μία ακόμη φορά. Διότι το 1989/90 το έλλειμμα του προϋπολογισμού άγγιζε το 25% του ελληνικού ΑΕΠ, ενώ το Δημόσιο δαπανούσε το 44% των εσόδων του για την εξυπηρέτηση ενός υπέρογκου χρέους.

Εκείνη την εποχή η Ελλάδα δεν διέθετε ούτε τη στοιχειώδη ισχύ, ούτε την έξωθεν καλή μαρτυρία για να αποτελεί «μέρος της λύσης» και όχι «μέρος του προβλήματος». Σήμερα τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά, τουλάχιστον αν εμπιστευθούμε τη γλώσσα των αριθμών. Ίσως είναι μία ευκαιρία για μία νέα αρχή. Όχι μόνο για τις ελληνογερμανικές σχέσεις.

Πηγή: Deutsche Welle

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.