Φώτο από την πρόσφατη επίσκεψη της ΓΣΕΕ στο Γερμανικό Κοινοβούλιο |
στη δημοσιότητα η ομοσπονδιακή στατιστική υπηρεσία Destatis. Τα δεδομένα αυτά σε
συνδυασμό και με τις προηγούμενες έρευνες της ίδιας υπηρεσίας για το καθεστώς
απασχόλησης επισημαίνουν τις στρεβλώσεις του ανταγωνισμού στους κόλπους της
ευρωζώνης που αποβαίνουν προς όφελος των γερμανικών επιχειρήσεων. Αν όμως οι
βιομήχανοι της Γερμανίας βγαίνουν κερδισμένοι από το μισθολογικό ντάμπινγκ της
τελευταίας δεκαετίας οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις της χώρας είναι οι μεγάλοι
χαμένοι. Πιθανόν περισσότερο και από τους συναδέλφους τους στον ευρωπαϊκό
Νότο.
Η Destatis ανακοίνωσε σήμερα ότι το κόστος της εργασίας (μισθοί και
ασφαλιστικές εισφορές) στη Γερμανία αυξήθηκε κατά 19,4% την περίοδο 2001-2011.
Όμως την ίδια περίοδο οι αντίστοιχες αυξήσεις για τους υπόλοιπους ευρωπαίους
ήταν πολύ μεγαλύτερες καθώς η Γερμανία βρίσκεται τελευταία μεταξύ των 27 χωρών
της Ευρωπαϊκής Ενωσης με βάση την ποσοστιαία αύξηση του κόστους εργασίας.
Συγκριτικά, την ίδια περίοδο, η αύξηση στη Γαλλία διαμορφώθηκε σε υπερδιπλάσιο
επίπεδο αγγίζοντας το 40%.
εργοδότη του είναι κατά 12% χαμηλότερο σε σχέση με αυτό της Γαλλίας και 23%
(χαμηλότερο) συγκριτικά με το Βέλγιο το οποίο εμφανίζεται πρώτο στο σχετικό
κατάλογο μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας ανέρχεται
στα 30,1 ευρώ στη Γερμανία και είναι κατά 32% υψηλότερο από το μέσο ευρωπαϊκό
όρο. Όμως ο γερμανός εργαζόμενος κοστίζει πολύ φθηνότερα από το Βέλγο και το
Γάλλο καθώς το η Γερμανία είναι μόλις έβδομη μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ ως προς
αυτό το στοχείο.
ονομαστική (όχι η πραγματική) αύξηση μισθών στη χώρα περιορίστηκε στο 3,4% για
το 2011. Με δεδομένη την άνοδο του πληθωρισμού κατά 2,3% η αύξηση για τον
γερμανό εργαζόμενο περιορίζεται σε σχεδόν μηδενικά ποσοστά όχι μόνο για την
περασμένη χρονιά αλλά και για το 2010. Υπολογίζεται ότι οι πραγματικές αυξήσεις
(ονομαστικές μείον το ύψος του τιμάριθμου) που πήραν οι Γερμανοί τη διετία
2010-2011 δεν ξεπέρασε το 2,5%.
Όμως την ίδια στιγμή που οι μισθοί
παρέμεναν σχεδόν στάσιμοι η παραγωγικότητα κορυφωνόταν προς όφελος (προφανώς)
των γερμανών επιχειρηματιών. Όπως αποδεικνύουν τα δεδομένα της Destatis η
Γερμανία κατάφερε να γίνει ανταγωνιστική έναντι των ευρωπαίων εταίρων της
διατηρώντας σε πολύ χαμηλά επίπεδα τους μισθούς (ιδιαίτερα μετά το 2005) αλλά
και την εσωτερική ζήτηση και εξακοντίζοντας τις εξαγωγές και την κερδοφορία
(κυρίως) του βιομηχανικού κλάδου.