Δ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ:" Λυπάμαι που ότι έλεγα για το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται ...σήμερα"

Επί σειρά ετών κατήγγειλα τη δράση του ΚΚΕ
και του ΠΑΜΕ, ισχυριζόμενος ότι η στόχευση τους δεν ήταν η εκπροσώπηση των
πλατιών λαϊκών μαζών, αλλά το «βόλεμα» ενός μικρού και αποστειρωμένου στρατού
επαγγελματικών στελεχών (με αμοιβή δηλαδή). Ποτέ δεν διεκδίκησαν πραγματικά το
κομμάτι που δικαιωματικά ανήκει στην αριστερά, καθώς φοβούμενοι την διεύρυνση
σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, διατηρούσαν "τεχνικά" τα εκλογικά ποσοστά
τους σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, δυσανάλογα θα έλεγα, σε σχέση με την επίθεση
που δέχεται σήμερα η εργατική τάξη της χώρας. Και το έκαναν συνειδητά αυτό.
Ήξεραν ότι αν τα εκλογικά ποσοστά τους ανέβουν σε υψηλά επίπεδα, αν ένα μεγάλο
κομμάτι της Ελληνικής Κοινωνίας τους εμπιστευτεί και ενταχθεί στους κόλπους
τους, τότε θα έχαναν οι ίδιοι "προνόμια". Θα έχαναν το πρώτο και σημαντικότερο προνόμιο να λένε ότι τους κατέβει.
Θα έχαναν την «συναλλαγή» με την εξουσία, διότι θα ήταν οι ίδιοι εξουσία. Θα
έχαναν ή έστω θα μειώνονταν τα "μεροκάματα" των επαγγελματικών
στελεχών τους, καθώς θα ήταν υποχρεωμένοι να μοιράσουν σε περισσότερα κομμάτια
την "πίτα". Θα αναγκάζονταν να ανοίξουν τις διαδικασίες και να τις
κάνουν περισσότερες δημοκρατικές.

Για τις αλήθειες που έλεγα
και εξακολουθώ
να λέω κατηγορήθηκα ως αντικομουνιστής, ενώ στην πραγματικότητα είμαι αντιΚΚΕ,
δέχθηκα επιθέσεις, συκοφαντήθηκα βάναυσα μέσω ανακοινώσεων στο τύπο, με ξεφώνισαν
με ντουντούκες που ηχούσαν ασταμάτητα επί έναν (1) ολόκληρο χρόνο στους δρόμους
και στις πλατείες της Πάτρας αναφέροντας τ' όνομα μου, επιχειρήθηκε η
συνδικαλιστική, ηθική και επαγγελματική μου εξόντωση στο χώρο εργασίας μου.
Τελικά στάθηκα όρθιος. Τελικά όλα όσα έλεγα, όλα όσα ισχυριζόμουν, όχι τυχαία,
αλλά έχοντας εκ των έσω πληροφόρηση (από υψηλόβαθμο στέλεχός τους στην Αθήνα),
βγαίνουν στην επιφάνεια σιγά σιγά. Βγαίνουν στην επιφάνεια από επιφανή στελέχη
του ίδιου του κόμματος. Βγαίνουν στην επιφάνεια από «δικούς» τους εργαζόμενους
που τους απέλυσαν. Βγαίνουν στην επιφάνεια μ' έναν αργό και βασανιστικό γι' αυτούς
τρόπο.

Και ενώ θα περίμενε κανείς, σε μια περίοδο
κρίσης, σε μια περίοδο που λαός αναζητεί απεγνωσμένα αποκούμπι στα μικρά
κόμματα, ότι τα ποσοστά τους θα εκτινάσσονταν στα ύψη, εν τούτοις παραμένουν
χαμηλά και όταν θα έρθει η ώρα των εκλογών θα χαμηλώσουν κι άλλο.

Οι απολύσεις στον 902 και τον Ριζοσπάστη, η
υπαγωγή της ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ στο άρθρο 99, οι απεργοσπασίες στις δικές τους επιχειρήσεις
και σε άλλες που ελέγχονται από στελέχη τους, οι συνεργασίες ορισμένων στελεχών
τους με εργοδότες, η αντιδημοκρατική λειτουργία των οργάνων τους, οι
"διαφημισούλες" των JUMBO στον 902 και μια σειρά άλλες αντιφατικές
και ύποπτες συμπεριφορές, τους χαμηλώνουν και θα συνεχίσουν να τους χαμηλώνουν
στη συνείδηση του Ελληνικού λαού.

Και
ομολογώ ότι δεν χαίρομαι για όλα τα παραπάνω. Δεν χαίρομαι διότι βλέπω ότι η
ελπίδα μου να συγκεντρώσουν ένα ποσοστό άνω του 60% οι ευρύτερες προοδευτικές
και αριστερές δυνάμεις, χάνονται. Σβήνουν σιγά σιγά και μαζί με τη δική μου ελπίδα
σβήνουν και οι ελπίδες ενός ολόκληρου λαού ότι κάτι θ’ αλλάξει στο πολιτικό
σκηνικό. Ο νεοφιλελεύθερος δικομματισμός, αυτός ο καταστροφικός άξονας των
τελευταίων 2,5 ετών, ανασυγκροτείται και ετοιμάζει την μεγάλη αντεπίθεσή του. Αντεπίθεση
για να παραμυθιάσει γι’ άλλη μια φορά τις (εξαθλιωμένες σήμερα) μάζες και να
συγκεντρώσει αθροιστικά το πολυπόθητο ποσοστό διακυβέρνησης. Και έτσι όπως πάνε
τα πράγματα θα το συγκεντρώσουν.

Πραγματικά
λυπάμαι. Λυπάμαι που ότι αρνητικό έλεγα για το ΚΚΕ επί σειρά ετών επιβεβαιώνεται....σήμερα.

Δεν λυπάμαι για το δικό μου αύριο.

Λυπάμαι για το αύριο των παιδιών μου.

Γι’ αυτό που θα
τους παραδώσει η δική μου γενιά.

Για εκείνο που μου παραδίδει σήμερα η γενιά
των γονιών μου!