Ιστορίες φτώχειας με θύματα παιδιά...

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΖΔΡΙΓΙΑΝΝΗ

«Στα σχολεία μας μέσα υπάρχει φτώχεια.Τα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα όχι μόνο να ψωνίσουν ένα σνακ από το κυλικείο αλλά να έχουν ακόμη και ένα καθημερινό κολατσιό από το σπίτι τους. Κάποια στιγμή βρήκαμε ένα μαθητή μας να κλαίει με λυγμούς στο διάλειμμα. Τον ρωτήσαμε τι συνέβη και η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: ''Κυρία, κάποια παιδιά μου έριξαν κατά λάθος το κουλούρι. Ηταν το μοναδικό που είχα και το αγόρασα με δυσκολία. Δεν ήθελα ο μπαμπάς μου να μου δώσει χρήματα γιατί δεν έχει δουλειά και αυτά τα χρήματα που μου έδωσε ο παππούς μου ήταν τα μοναδικά που είχα για να το αγοράσω"».

Είναι μόνο μια από τις πολλές ιστορίες που διαδραματίζονται καθημερινά στις σχολικές αυλές των

 διδακτηρίων της Χώρας καταδεικνύοντας με τον πιο τραγικό τρόπο την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί μαθητές εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης των γονιών τους. Σε σημείο μάλιστα που να δυσκολεύονται να αγοράσουν ακόμη και το κουλούρι του 0,5 ευρώ, δεδομένου ότι ένας χυμός και ένα σάντουιτς έχουν μετατραπεί για αρκετούς από αυτούς σε είδη πολυτελείας.

Ηδη η πτώση της κατανάλωσης, σύμφωνα με στοιχεία του Σωματείου Ιδιοκτητών Σχολικών Κυλικείων κυμαίνεται στο 40%, ενώ σε ορισμένα κυλικεία έχει φτάσει ακόμα και το 50%. Τα τεφτέρια έχουν βγει και φέτος από τα συρτάρια και πλέον στην καλύτερη περίπτωση οι μαθητές αγοράζουν βερεσέ, καθώς τα παιδιά και κατ’ επέκταση οι οικογένειές τους αδυνατούν να πληρώσουν ακόμη και για μία τυρόπιτα. «Φέτος η κατάσταση έχει επιδεινωθεί στο μέγιστο βαθμό. Το τεφτέρι πάει και έρχεται. Τα παιδιά ψωνίζουν πάρα πολύ συγκρατημένα και προτιμούν να τη βγάζουν με ένα κουλουράκι, από το να πάρουν την τυρόπιτα του 1 ευρώ και το σάντουιτς των 1,20 ευρώ. Προτιμούν να χορτάσουν την πείνα τους με την πιο φτηνή λύση», λέει η Αθηνά Πεταλωτή, που διατηρεί κυλικείο σε σχολικό συγκρότημα του Ευόσμου.

Οπως μάλιστα αναφέρουν ιδιοκτήτες κυλικείων σε αρκετές περιπτώσεις τα φέσια της προηγούμενης χρονιάς παραμένουν, ενώ, αν και έχει περάσει ένας μήνας από την έναρξη του νέου διδακτικού έτους, έχουν μαζευτεί και καινούργια. Τα ποσά ανάλογα με την περίπτωση κυμαίνονται από 150 – 300 ευρώ. «Τα παιδιά δυσκολεύονται υπερβολικά να ψωνίσουν. Εκείνοι που έβαζαν πέρυσι βερεσέ φέτος έρχονται στο σχολείο με το αλουμινόχαρτο. Οσο μπορούμε βοηθάμε τους μαθητές και πολλές φορές τους προσφέρουμε ένα σνακ χωρίς να τους ζητήσουμε χρήματα», αναφέρει στον «ΑτΚ» ο πρόεδρος του Σωματείου, Στέφανος Φακούδης, επισημαίνοντας ότι μέχρι σήμερα έχουν κλείσει 7-8 κυλικεία, τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται σε δημοτικά σχολεία.

Συγκλονίζουν οι ιστορίες

Η πρωτόγνωρη πάντως κατάσταση που έχει διαμορφωθεί λόγω της οικονομικής κρίσης οδηγώντας πολλούς μαθητές και κατ' επέκταση τις οικογένειές τους στα όρια της φτώχειας επιβεβαιώνεται και μέσα από τους εκπαιδευτικούς κύκλους. Οι καθημερινές ιστορίες που έχουν να διηγηθούν δάσκαλοι συγκλονίζουν. Μαθητές που δεν έχουν να διαθέσουν χρήματα για να πάρουν ένα σνακ και άλλοι που δανείζονται χρήματα για να αγοράσουν τετράδια και μολύβια.

«Ηρθε γονιός και μας παρακάλεσε να ζητάμε λιγότερα τετράδια, μολύβια και μπλοκ ζωγραφικής. Οπως μας είπε, δεν έχει τη δυνατότητα για τέτοια έξοδα και όσα αγόρασε, τα πήρε ζητώντας δανεικά χρήματα. Υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν εντοπίσει μαθητές να τους λένε ότι τρώνε μόνο το μεσημέρι γιατί δεν έχουν άλλα λεφτά», δηλώνει η Βάνα Βουρτσάκη, διευθύντρια σε δημοτικό σχολείο της ανατολικής Θεσσαλονίκης.

Ειδικά τον τελευταίο ένα χρόνο, η σχολική πραγματικότητα για εκατοντάδες μαθητές έχει αλλάξει άρδην. Οπως αναφέρουν στον «ΑτΚ» εκπαιδευτικοί, πολλά νοικοκυριά που έχουν γονατίσει από την οικονομική κρίση προσπαθούν όπως όπως να περικόψουν τις επιπλέον δαπάνες βάζοντας... μαχαίρι ακόμη και στις διάφορες σχολικές δραστηριότητες των παιδιών τους. «Κάθε μέρα έχουμε παιδιά που δηλώνουν ότι απολύθηκαν οι γονείς τους από την εργασία τους. Πλέον πάρα πολλοί μαθητές δε συμμετέχουν σε εκδηλώσεις που έχουν ένα κόστος, όπως μια σχολική εκδρομή ή η παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης. Αυτό είναι διαπιστωμένο σε όλα τα σχολεία και γι' αυτό οι εκπαιδευτικοί περιορίζουν πάρα πολύ τέτοιου είδους δραστηριότητες», διευκρίνισε ο δάσκαλος Θανάσης Αγαπητός.

Εθελοντικά

Μπροστά πάντως σε όλες αυτές τις δραματικές καταστάσεις αρκετοί δάσκαλοι έχουν αναλάβει δράση προχωρώντας εθελοντικά ακόμα και στη συγκέντρωση ρούχων και υποδημάτων για μαθητές που τα έχουν ανάγκη γνωρίζοντας την κατάσταση των οικογενειών τους. Οικογένειες που βρέθηκαν εν μια νυκτί αντιμέτωπες με την ανεργία και τη φτώχεια.

«Υπάρχει ένα κομμάτι φτωχών παιδιών που οι δάσκαλοι φροντίζουν συγκεντρώνοντας ρούχα. Παλιά αυτό γινόταν σε πιο μικρή έκταση, όμως η φτώχεια έχει επεκταθεί και υπάρχει πολύ περισσότερος κόσμος που ζητάει μια βοήθεια. Στο παρελθόν δηλαδή, ενώ είχαμε στο σχολείο μια – δυο οικογένειες που βοηθούσαμε σήμερα αυτές είναι πάνω από δέκα», κατέληξε ο ίδιος.