Κόλαφος η έκθεση του ΔΝΤ για την Ελληνική οικονομία

"Το ΔΝΤ θεωρεί πλέον απαραίτητη τη ριζική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους για τη διασφάλιση της βιωσιμότητάς του, καθώς θεωρεί βέβαιο ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολιτική στήριξη για μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν σε υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και πρωτογενή πλεονάσματα.

Η έλλειψη πολιτικής στήριξης για μία ισχυρή και μεγάλης κλίμακας επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, δεν είναι πλέον δυνατό να βασιστεί στην ανάλυση για τη βιωσιμότητα του χρέους στην υπόθεση ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει γρήγορα έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς αύξησης της παραγωγικότητας στην Ευρωζώνη. Αν και μεσοπρόθεσμα αναμένεται να είναι υψηλότερος, καθώς θα κλείνει το παραγωγικό κενό.

Η Ελλάδα δεν θα είναι δυνατό να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ (ιδιαίτερα μετά το 2018), καθώς αυτό προϋποθέτει περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων και διεύρυνση της φορολογικής βάσης, για να υπάρξει η απαιτούμενη εξοικονόμηση πόρων 4,5% του ΑΕΠ.

Ακόμη και αν η Ελλάδα θα μπορούσε προσωρινά να επιτύχει με ηρωική προσπάθεια ένα πλεόνασμα κοντά στο 3,5% του ΑΕΠ, λίγες χώρες έχουν καταφέρει να επιτύχουν και να διατηρήσουν τόσο υψηλά επίπεδα πρωτογενών πλεονασμάτων για μία δεκαετία ή περισσότερο και είναι εξαιρετικά απίθανο ότι η Ελλάδα μπορεί να το επιτύχει, αν ληφθεί υπόψη ότι οι θεσμοί παραγωγής πολιτικής της είναι ακόμη αδύναμοι και ότι η ανεργία θα παραμείνει σε διψήφια επίπεδα για αρκετές δεκαετίες.

Οι ελληνικές τράπεζες θα είναι επιβαρυμένες με πολύ αδύναμους προυπολογισμούς τα επόμενα χρόνια, λόγω των πολύ υψηλών κόκκινων δανείων τους, και επομένως δεν θα μπορούν να παρέχουν στην οικονομία δάνεια σε μία έκταση που θα απαιτούνταν για να υπάρχουν φιλόδοξοι ρυθμοί ανάπτυξης. Επίσης, το δημόσιο δεν θα έχει έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις τραπεζών τα επόμενα χρόνια και ότι αυτές θα χρειασθούν επιπλέον 10 δισ. ευρώ στο μέλλον.

Πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα από την πλευρά των χωρών της Ευρωζώνης που θα οδηγούν σε μείωση της παρούσας αξίας του κατά 50% του ΑΕΠ, προκειμένου να γίνει αυτό βιώσιμο.

Οι χρηματοδοτικές ανάγκες Ελλάδας για την εξυπηρέτηση του χρέους της θα πρέπει να μειωθούν κάτω από το 10% του ΑΕΠ έως το 2040 και κάτω από 20% του ΑΕΠ έως το 2060.

Να καθορισθεί το επιτόκιο του ελληνικού χρέους έως το 1,5% έως το τέλος του 2040 και αυτό, στην ανάγκη σημαίνει ότι θα πρέπει οι χώρες της Ευρωζώνης να αποζημιώσουν τον ESM για τις [ενδεχόμενες ζημιές που θα υποστεί από τη μετατροπή των επιτοκίων των ελληνικών δανείων σε σταθερά.

Χρειάζεται περίοδο χάριτος για τα δάνεια της Ελλάδας από την Ευρωζώνη έως το 2040."