Οι παιδικές ψυχές δίνουν χαστούκια συμπεριφοράς και αγάπης στους ενήλικες, όταν με τις πράξεις τους καθηλώνουν μία παγκόσμια κοινότητα, που πρέπει να αναλογιστεί αν έχασε ή όχι την ανθρωπιά της.
Αν κοιτάξεις κανείς τα παιδιά δημοτικού στην Βρετανία, θα βρει την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο, ένα κόσμο με αγάπη και καρδιές πλημμυρισμένες από ανθρωπιά και κατανόηση.
Τι έπραξαν τα παιδιά της 6ης δημοτικού από σχολείο της Αγγλίας στο Λίνκολνσάιρ, χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς ή οι δάσκαλοί τους;
Έδωσαν ελπίδα σε συμμαθητή τους με σύνδρομο Ντάουν, που όχι μόνο δεν τον απομόνωσαν, αλλά τον αγκάλισαν με αγάπη και του έδωσαν το χαμόγελο, όταν τον άφησαν να κερδίσει στο τελικό σχολικό αγώνα τρεξίματος των 100 μέτρων…
Ο συμμαθητής του προσπαθούσε για μία καλή θέση και τα απιδιά άρχισαν αν επιβραδύνουν και μόλις το παιδί έκοψε πρώτος το νήμα αγκαλιάστηκαν και τερμάτισαν όλοι οι υπόλοιποι δεύτεροι, κάνοντας τους ενήλικες να ξεσπάσουν σε κλάματα και χειροκροτήματα….
Τελικά το να κάνεις κάποιον ευτυχισμένο και να του δώσεις το αίσθημα ότι δεν είναι μόνος του στη ζωή, δεν θέλει κόπο….Θέλει μόνο αγάπη!