Η δυσάρεστη αριθμητική

Τα βράδια του καλοκαιριού, που τα γραφεία ακόμη και των εφημερίδων αδειάζουν νωρίτερα, αναρωτιέμαι:

Από τα δεκάδες οικονομικά στοιχεία και πληροφορίες που περνούν κάθε μέρα από τα μάτια μας τι αξίζει περισσότερο; Ποιος είναι εκείνος ο αριθμός που απεικονίζει τη σκληρή σημερινή οικονομική πραγματικότητα;

Η ύφεση που βαθαίνει, το έλλειμμα που επιμένει, η ανεργία που ανεβαίνει, τα εισοδήματα που πέφτουν, ο δείκτης του Χρηματιστηρίου που θυμίζει τρενάκι τρόμου, οι αμέτρητες ζημιές των επιχειρήσεων, τα σκάνδαλα των τραπεζιτών ή κάτι άλλο;

Δύσκολη η απάντηση, ακόμη κι όταν μιλάμε με τον εαυτό μας...

Αλλά είναι πολύ εύκολο να απαντήσω ποιο είναι το στοιχείο, ποιοι είναι οι αριθμοί της οικονομίας που με τρομάζουν καθώς πίσω τους βρίσκονται άνθρωποι, οικογένειες, παιδιά. Βρίσκεται η ζωή του καθενός.

Οι αριθμοί αυτοί είναι τα ευρήματα της έρευνας εργατικού δυναμικού της Εθνικής Στατιστικής Αρχής για το πρώτο τρίμηνο του χρόνου, όταν τα πράγματα δεν είχαν δυσκολέψει όσο σήμερα. Και αποκαλύπτουν τα εξής:

- Στο τέλος Μαρτίου οι εργαζόμενοι ήταν 3.837.950, οι άνεργοι 1.120.097 και οι συνταξιούχοι 2.300.000. Η αναλογία είναι 1,1 εργαζόμενος για κάθε έναν άνεργο ή συνταξιούχο.

Με άλλα λόγια, σε κάθε έναν εργαζόμενο στη χώρα μας αντιστοιχεί ένας άνεργος ή συνταξιούχος. Ο κάθε εργαζόμενος καλείται να σηκώσει το βάρος μέσω των αυξημένων φόρων εισοδήματος, των ασφαλιστικών βαρών, της εισφοράς κοινωνικής αλληλεγγύης, της επιβίωσης των ανέργων και της στήριξης των συνταξιοδοτικών ταμείων που καταρρέουν. Και όλα αυτά υπό τον φόβο της απόλυσης...

Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, ακόμη χειρότερα, καθώς χάθηκε χρόνος χωρίς να γίνει τίποτε για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς κρίσης.

Για κάθε σκεπτόμενο πολίτη είναι προφανές ότι, αν δεν ανακοπεί άμεσα και δεν αντιστραφεί σύντομα η αυξητική τάση της ανεργίας, το επόμενο βήμα θα είναι ολέθριο. Μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, μήνα με τον μήνα οι άνεργοι θα γίνονται περισσότεροι, οι εργαζόμενοι θα λιγοστεύουν και τα χρήματα δεν θα φτάνουν ούτε για να πληρώνονται συντάξεις και επιδόματα ανεργίας.

Κανένα πρόγραμμα, κανένα μνημόνιο, κανένα σχέδιο δεν μπορεί να επιτύχει αν δεν συμφωνήσουμε όλοι να αλλάξουμε την κατάσταση και να ανατρέψουμε τη «δυσάρεστη αριθμητική» που είναι αποκαλυπτική για το τι συμβαίνει στη ζωή όλων μας.

[email protected]