«Πατρίκιοι και πληβείοι» στην Περιφέρεια Αττικής-Καταγγελία του ΠΑΜΕ

Αίσθηση έχει προακλέσει η επίσημη καταγγελία της  Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης και των δυνάμεωνις του ΠΑΜΕ στην Περιφέρεια Αττικής, προς την Περιφερειάρχη Αττικής, σύμφωνα με την οποία:

«Δεν είναι η πρώτη φορά, που αναφερόμαστε σε ζητήματα, που άπτονται της λειτουργίας του Υπηρεσιακού Συμβουλίου της Περιφέρειας.

Υποχρεωνόμαστε όμως να δημοσιοποιήσουμε το τελευταίο περιστατικό σοβαρής μεροληψίας και κραυγαλέας παρατυπίας, που σημειώθηκε στις 27 Νοέμβρη 2015 και να σας ρωτήσουμε:

• Είναι εν γνώσει σας το 2ο θέμα της αρ. πρωτ. Οικ 293/24-11-2015 Συνεδρίασης του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, που αφορούσε χορήγηση δίμηνης άδειας άνευ αποδοχών σε αναπληρωτή Διευθυντή, που στις 28 Νοέμβρη 2015, δηλ. την επόμενη μέρα από την συνεδρίαση θα λυνόταν  αυτοδίκαια η υπαλληλική του σχέση, λόγω συμπλήρωσης χρόνων υπηρεσίας και ηλικίας;
• Είναι εν γνώσει σας δηλ. πως ζητήθηκε από τα μέλη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου να γνωμοδοτήσουν (θετικά) για χορήγηση άδειας για διάστημα 2 μηνών, μετά!!! την αυτοδίκαιη λύση της υπαλληλικής σχέσης του;
• Θεωρείτε πως μπορεί να κατατίθεται εισήγηση στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο σύμφωνα με νομοθεσία, που θα έρθει στη Βουλή!!! και θα ψηφιστεί στο μέλλον!!! ;
• Θεωρείτε πως εσείς ή η Δ/ντρια Ανθρώπινου Δυναμικού ή το Υπηρεσιακό Συμβούλιο στο σύνολό του ή μέλη του έχουν δικαίωμα να ενεργούν κατά το δοκούν για ζητήματα, που το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο είναι ρητό και κατηγορηματικό;
• Είναι σωστό να ωθούνται συνάδελφοι των συγκεκριμένων υπηρεσιών «να χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα»;

Δεν θα σταθούμε στην άρον-άρον συνεδρίαση, που φωτογράφιζε έτσι κι αλλιώς το ενδιαφέρον, που υπήρχε από την Διοίκηση και τον Πρόεδρο του Υπηρεσιακού Συμβουλίου για τη συγκεκριμένη εξυπηρέτηση, ούτε στις παράτυπες διαδικασίες που εφαρμόζετε στις τοποθετήσεις και τα παράλληλα καθήκοντα…  Έτσι κι αλλιώς όλοι πλέον γνωρίζουν πως όταν θέλετε κινείτε ταχύτατα τις διαδικασίες…. Μόνο τα προβλήματα των εργαζομένων δεν λύνετε…

Ούτε θέλουμε να υποτιμήσουμε την αξία κανενός συναδέλφου, ούτε του συγκεκριμένου, ούτε τις τυχόν προσωπικές δυσκολίες που προβάλει. Όμως άξιοι συνάδελφοι είναι μόνο οι ημέτεροι; Πόσοι άλλοι συνάδελφοι θα μπορούσαν να έχουν αναλάβει θέση ευθύνης; Είναι κανείς αναντικατάστατος; Εκτός βέβαια κι αν υπάρχουν άλλοι «δεσμοί»!!! Πόσοι άνεργοι είναι άξιοι; Πόσοι άλλοι εργαζόμενοι έχουν οικονομικές ή άλλες δυσκολίες;

Και βέβαια θα πρέπει να γνωρίζετε ότι άλλοι συνάδελφοι «τρώνε πόρτα» σε δίκαια και «νόμιμα» αιτήματά τους επειδή δεν είναι δικοί σας. Ότι άλλοι συνάδελφοι έχουν «εισπράξει» αρνητική απάντηση ή και «δίωξη», ότι η διοίκηση  τους έχει «τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί»… κ.α.

Και μόνο στην ίδια συνεδρίαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου να αναφερθούμε θα βρούμε την αρνητική εισήγηση για χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας…. σε συνάδελφο που ζητούσε εκπαιδευτική άδεια (μεταπτυχιακές σπουδές) 2 χρόνων και η εισήγηση ήταν για 1 χρόνο και μάλιστα τμηματική!!! Πως θα παρακολουθούσε τα μαθήματα τις υπόλοιπες μέρες η συνάδελφος; Η «φιλεργατική» διοίκηση δεν είχε να δώσει απάντηση….

Κι όσο για τον Γενικό Διευθυντή Ανάπτυξης, ο οποίος ζήτησε με επιστολή του από τα μέλη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου να εγκρίνουν το σχετικό αίτημα δεν θα πούμε τίποτα παραπάνω για την συναδελφική του «ευαισθησία» από το να υπενθυμίζουμε την απόφασή του με τις ποσοστώσεις για τις «αξιολογήσεις-απολύσεις», υλοποιώντας πρόθυμα το νόμο Μητσοτάκη της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ!!!

Μετά από όλα τα παραπάνω τι θα κάνετε; Θα αποδεχτείτε την παράτυπη-παράνομη απόφαση (γνώμη) του Υ.Σ. ή όχι; Γιατί όταν η διοίκηση μεροληπτεί η δικαιοσύνη είναι τυφλή.

Η επιστολή αυτή αποτελεί χρέος προς τους συναδέλφους μας, γιατί εμείς από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκε εκπρόσωπός μας στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο είχαμε δεσμευτεί να είμαστε το μάτι και το αυτί όλων των συναδέλφων, να μην δεχόμαστε παρεμβάσεις από την Περιφερειακή Αρχή, να μην δεχόμαστε το διαχωρισμό των συναδέλφων σε «πατρίκιους και πληβείους», να παρεμποδίζουμε κάθε μεροληπτική διαδικασία… Με αυτήν λοιπόν την επιστολή εκτός των άλλων λογοδοτούμε στους συναδέλφους μας και μάλιστα δημόσια…»