Παναγόπουλος-ΓΣΕΕ: Πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε νέα σκληρά μέτρα

Την κατάσταση την οποία διέρχεται η χώρα και κυρίως τα προβλήματα της εργατικής τάξης, επισημαίνει σε συνέντευξή του στην «δ» ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος.
Ξεκινώντας από τις εξαγγελίες Τσίπρα στην ΔΕΘ, την ένταξη επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας στο νέο Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων αλλά και την συνάντηση που είχε η ΓΣΕΕ με την Ντέλια Βελκουλέσκου, ο κ. Παναγόπουλος ξεκαθαρίζει ότι παρά την επίθεση που δέχονται συνεχώς οι εργαζόμενοι στην εποχή της μεγάλης αποπολιτικοποίησης και του μηδενισμού των πάντων, τα συνδικάτα έχουν ακόμη δύναμη και μπορούν να αντιδράσουν.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Παναγόπουλε, θα ήθελα να ξεκινήσουμε από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στην ΔΕΘ πριν λίγες ημέρες. Ικανοποιούν αυτές οι δεσμεύσεις τους εργαζόμενους; Στην πράξη βλέπουμε ότι άλλα έλεγε ως ‘Αριστερά’ και άλλα κάνει.
Οι εργαζόμενοι δεν θέλουν λόγια και υποσχέσεις αλλά πράξεις.
Η δημοσιονομική όσο και η ευρύτερη οικονομική κατάσταση λόγω της υπερφορολόγησης έχει φτάσει στο μη παραπέρα.
Η ασυνέπεια της κυβέρνησης μεταξύ λόγων και πράξεων είναι εμφανέστατη σε κάθε ελληνική οικογένεια. Αντί για μέτρα που θα ανακουφίζουν τις ευπαθείς ομάδες είμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο επαχθές μνημόνιο που και αυτή η κυβέρνηση έφερε για τη χώρα. Με νέα σκληρά μέτρα που όπως πλήρωσαν συνεχίζουν να πληρώνουν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Για ποιες υποσχέσεις μιλάμε λοιπόν όταν η ανεργία βρίσκεται στα ίδια εφιαλτικά επίπεδα; Όταν οι συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις τους να μετατρέπονται σε φιλοδωρήματα; Όταν η πολυπόθητη ανάπτυξη αποτελεί μέχρι σήμερα προσδοκία; Όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος.
• Θα ήθελα την άποψή σας για το Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και την ένταξη επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για τη χώρα. Είναι κάτι που θα επιφέρει την πολυπόθητη ‘ανάπτυξη’;
Είναι αδιανόητο επιχειρήσεις κοινωνικής ωφέλειας και κοινωνικών αγαθών, να ξεπουλιούνται. Με αυτόν τον τρόπο υποθηκεύεται το μέλλον της χώρας και οι πολίτες στερούνται φτηνές και ποιοτικές υπηρεσίες. Έχουμε τονίσει κατ΄επανάληψη, δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων, ότι δεν είναι δυνατόν βασικά και ελληνικά αγαθά όπως π.χ το νερό να περνούν στα χέρια ιδιωτών και να αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα. Μια τέτοια απόφαση είναι εγκληματική για τη χώρα και κατ΄επέκταση για τους πολίτες της.
• Η εργατική τάξη και τα συνδικάτα παρά τις αντιδράσεις, έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, ‘κόφτη’ στις συντάξεις, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, φορομπηχτική πολιτική κ.ο.κ. Τι μπορεί να γίνει;
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι στην εποχή της μεγάλης αποπολιτικοποίησης και του μηδενισμού των πάντων, τα συνδικάτα είναι η δύναμη του κόσμου της μισθωτής εργασίας και είναι εδώ. Τραυματισμένα μεν, αλλά όρθια και με αστείρευτες διεκδικητικές και αγωνιστικές δυνάμεις. Προχωρούν και αναλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο και σαφή ρόλο για τις εργατικές, κοινωνικές, πολιτικές εξελίξεις. Έχουμε όμως πλήρη επίγνωση ότι δεν μπορούμε να υπερβούμε και να αναλάβουμε το ρόλο που ανήκει στα πολιτικά κόμματα, τα οποία επί του παρόντος επιφυλάσσουν για τα ίδια το ρόλο του «εκφωνητή» απέναντι στα πολιτικά προστάγματα της εποχής.
Τα δικαιώματα των εργαζομένων διαφυλάσσονται μόνο μέσα από την ένταξη στα συλλογικά υποκείμενα εκπροσώπησης, τα συνδικάτα. Κανείς μόνος δεν θα καταφέρει να αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα.
Τα συνδικάτα, ως αυτοδιοικούμενες οργανώσεις που συστήνονται για να προωθήσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων διαμέσου της συλλογικής τους δράσης, είναι ότι καλύτερο διαθέτουμε σήμερα για να αμυνθούμε στις επιθέσεις έναντι των εργατικών εισοδημάτων και δικαιωμάτων. Ας τα προσέξουμε ως κόρην οφθαλμού, ας συλλογικοποιηθούμε και ας αγωνιστούμε μέσα από αυτά, γιατί τα σωματεία υπάρχουν γιατί ο μεμονωμένος εργαζόμενος συνήθως διαθέτει πολύ ισχνή διαπραγματευτική δύναμη μόνος του. Σε μια κοινωνία αδυσώπητης ατομοκεντρικής προσέγγισης, είναι από τα ελάχιστα εναπομείναντα φυτώρια συλλογικής δράσης. Αυτό μπορεί να γίνει!
• Είχατε συνάντηση με την επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντέλια Βελκουλέσκου. Πώς ήταν απέναντί σας, ποια θέματα θέσατε και τι αποκομίσατε από την συζήτηση;
Σίγουρα δε γίναμε σοφότεροι, γιατί δεν πήραμε συγκεκριμένες απαντήσεις, αλλά είχαμε τη δυνατότητα με στοιχεία και μελέτες να αιτιολογήσουμε τη θέση της ΓΣΕΕ ότι στα προγράμματα προσαρμογής, στα οποία συμμετείχε και το ΔΝΤ, είχαν τραγικές επιπτώσεις για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας και για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Η επικεφαλής του ΔΝΤ αναγκάστηκε να προχωρήσει σε μια παραδοχή, που για  μας είναι σημαντική που αποτυπώθηκε στην Έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Παραδέχτηκε ότι το πρόγραμμα ήταν ταξικά ετεροβαρές ότι «έπνιξε» τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους συνταξιούχους. Παραδέχτηκε επίσης ότι η ελληνική οικονομία λόγω των μέτρων που έχουν ληφθεί, λόγω ύφεσης και ανεργίας, δεν είναι δυνατόν να παράγει για μεγάλα χρονικά διαστήματα πρωτογενή πλεονάσματα. Ιδίως για τα εργασιακά εμείς θέσαμε στο τραπέζι την κοινή συμφωνία με τους εργοδότες υπό το ILO.
• Ποια είναι η θέση σας για το νόμο που καθορίζει την λειτουργία των Συνδικάτων και αφορά τις αποφάσεις για προκήρυξη απεργίας, και άλλες αλλαγές που θέλει να προωθήσει η κυβέρνηση;
Το γεγονός ότι εδώ και 19 μήνες ο Πρωθυπουργός δεν έχει καλέσει τα συνδικάτα σε διάλογο, ενώ συνομιλεί με τους εργοδότες, δείχνει τον τρόπο με το οποίο η κυβέρνηση βλέπει τα συνδικάτα. Έχω πει πολλάκις ότι οι κυβερνώντες πρέπει να αντιληφθούν ότι τα συνδικάτα δεν είναι εχθροί.
Εχθροί είναι τα προβλήματα, εχθροί είναι οι πολιτικές που ασκούνται και τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών. Τα συνδικάτα είναι κοινωνικοί θεσμοί, που είτε θέλουν οι κυβερνήσεις είτε όχι, θα υπάρχουν.
Ο συνδικαλιστικός νόμος στην Ελλάδα είναι ο πλέον δημοκρατικός νόμος. Ξέρετε όμως ότι το θέμα με τα εργασιακά δεν αφορά μόνο το συνδικαλιστικό νόμο, τον οποίο κάποιοι για δικούς τους λόγους φέρνουν στο προσκήνιο. Στόχος είναι η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, των εργασιακών συμβάσεων και του περιορισμού του δικαιώματος της απεργίας. Το θέμα του συνδικαλιστικού νόμου αφορά κυρίως την απεργία και το lock out. Για μας το επίμαχο ζήτημα της δεύτερης αξιολόγησης είναι τα εργασιακά και οι όποιες κινήσεις μας έχουν στόχο να αποτρέψουν τα χειρότερα.
• Από την ανάληψη της εξουσίας της κυβέρνησης Σύριζα-ΑΝΕΛ, παρακολουθούμε ότι συνεχίζεται ο ‘εσωτερικός δανεισμός’ από τα διάφορα ταμεία όπως τα αποθεματικά της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.λπ. με πρόφαση ότι αυτό γίνεται για την αντιμετώπιση προβλημάτων στην καταβολή των συντάξεων. Είναι αυτή η ενδεδειγμένη λύση;
Μετά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης πριν από λίγο καιρό ότι δεν υπάρχει ανάγκη εσωτερικού δανεισμού για την καταβολή των συντάξεων, έρχεται τώρα σε πλήρη αντίθεση με τα όσα έλεγε, η απόφασή της να μπει χέρι στα αποθεματικά του ΑΚΑΓΕ. Φυσικά και αυτό δεν αποτελεί λύση, αφού είναι σα να δίνεις ασπιρίνη για να αντιμετωπίσεις την επάρατο νόσο. Πρόκειται δυστυχώς για τακτικές που όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά υποθηκεύουν και το μέλλον των νέων γενεών, αφού ο κουμπαράς αυτός το ΑΚΑΓΕ είναι χρήματα για τους νέους ανθρώπους. Βεβαίως από τον λεγόμενο «μικρό ΑΚΑΓΕ» η κυβέρνηση μπορούσε να ζητήσει ένα μικρό ποσό για «ανάσα» στο ΙΚΑ. Δείτε όμως την εισήγηση, την οποία οι εκπρόσωποι των εργαζομένων και των συνταξιούχων μαζί με τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Οικονομικών, καταψηφίσαμε, ούτε καν ποσό δεν ανέφερε.

Ζητούσε μια «λευκή επιταγή…» την οποία δεν δώσαμε και γι΄αυτό μας φωτογράφισε η κομματική τους εφημερίδα ότι ψηφίσαμε μαζί με το ΣΕΒ. Ας μάθουν οι πολίτες ότι ο ΣΕΒ ψήφισε λευκό(;).

Πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε νέα σκληρά μέτρα για το ασφαλιστικό, αντί να αντιμετωπίσουμε τον πυρήνα του προβλήματος, που δεν είναι άλλος από την εφιαλτική ανεργία, την εισφοροδιαφυγή, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, τη μερική απασχόληση. Όλα αυτά που στερούν πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία.