Αναδιάρθρωση χρέους με «χειροπέδες» εποπτείας!

«Συμβόλαιο» δεκαετιών που θα διατηρεί την ελληνική οικονομία στη μέγγενη αυστηρής, διπλής, εποπτείας, από τους επίσημους πιστωτές και τις αγορές, και ενός διαρκούς σπριντ για υλοποίηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, φέρνει, de facto, η αναδιάρθρωση του χρέους και μια ενδεχόμενη συμφωνία για χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων. Ανώτατοι οικονομικοί παράγοντες προειδοποιούν πως το προσεχές τρίμηνο είναι απολύτως καθοριστικό, αφού όσα γίνουν, ή στο χειρότερο σενάριο δεν γίνουν μέσα σε αυτό το διάστημα, θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό την πορεία της οικονομίας τα, πολλά, επόμενα χρόνια.

Στο καλό σενάριο, εφόσον δηλαδή το νέο «success story» που επιχειρείται αυτή την περίοδο, πετύχει, θα ανακτηθούν σταδιακά βαθμοί ελευθερίας. Αυτό όμως δεν θα σημαίνει σε καμία περίπτωση, πως η εποπτεία για τη χώρα λαμβάνει τέλος. Η Ελλάδα θα πρέπει να εμφανίζεται, συνεπής, στις δεσμεύσεις της, κάνοντας προκαθορισμένες μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις και παραμένοντας σε δημοσιονομικά ορθό δρόμο, ακόμη και με πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα, για να ενεργοποιούνται σε συγκεκριμένα έτη, προαποφασισμένα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Το πλαίσιο αυτό που ήδη φωτογράφισε το ΔΝΤ αλλά ταυτίζεται και με το σκεπτικό Σόιμπλε, μεταφράζεται σε πολυετή εποπτεία, εάν αναλογιστεί κανείς πως οι λήξεις των δανείων, σήμερα εκτείνονται έως το 2059 και αυτό το διάστημα αναμένεται να επεκταθεί μέσω των φάσεων της αναδιάρθρωσης του χρέους. Στο καλό σενάριο, που η χώρα θα έχει ανακτήσει πρόσβαση στις αγορές, η εποπτεία θα είναι μάλιστα διπλή, αφού οι αποκλίσεις θα τιμωρούνται με άνοδο στο κόστος δανεισμού.

Στα πιο δυσμενή -και απευκταία- σενάρια όσον αφορά στις εξελίξεις τους προσεχείς τρεις μήνες με καθυστερήσεις στην αξιολόγηση, την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και τη συμφωνία για χρέος, τους επόμενους μήνες, η οικονομία αντιμετωπίζει αχαρτογράφητα ύδατα. Ενισχύοντας ενδεχόμενα ακραίων επιπλοκών, όπως η ανάγκη μιας νέας τραπεζικής ανακεφαλαιοποίησης με «κούρεμα» καταθέσεων, έως μια νέα επιδείνωση στις σχέσεις της χώρας με τους πιστωτές, με ό,τι αυτό μπορεί να σημάνει.

Αυστηροί όροι για να «μπει» το ΔΝΤ
Όσο περνούν οι μέρες, εν αναμονή της τρόικας αυτή την εβδομάδα, και στη σκιά πλέον των διεθνών εξελίξεων, όπου αναζητείται νέο σημείο ισορροπίας μετά την εκλογή Τραμπ, τα περιθώρια για την Ελλάδα στενεύουν και κοινή εκτίμηση στους κύκλους των πιστωτών όπως επικαλείται η "Ημερησία", είναι ότι η όποια συμφωνία πρέπει να έχει επιτευχθεί έως τα τέλη Φεβρουαρίου. Μετά όλα «παγώνουν» στην Ευρωζώνη, ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων σε Γαλλία και Γερμανία. Ξένος αξιωματούχος, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, εκτιμά πως η εκλογή Τραμπ δεν αναμένεται να προκαλέσει άμεσες επιπλοκές στη διαπραγμάτευση για την Ελλάδα.

Εκτιμά όμως πως η επίτευξη μιας συνολικής συμφωνίας -να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, να κλείσει η διαπραγμάτευση για το χρέος με παραμέτρους που θα ικανοποιούν όλες τις πλευρές, να συμφωνηθεί ο νέος ρόλος του ΔΝΤ και να συμφωνηθούν οι όροι του νέου Μνημονίου (MEFP) που θα πρέπει να συντάξει το Ταμείο με την Ελλάδα- είναι φιλόδοξη. Διάχυτη είναι όμως η αίσθηση, σε όλα τα στρατόπεδα ότι καταβάλλονται σημαντικές προσπάθειες να γεφυρωθούν οι διαφορές και να επιτευχθεί ένας καταρχήν πολιτικός συμβιβασμός έως τα τέλη του έτους, που θα προδιαγράφει και εμπλοκή του Ταμείου.