Tο γράμμα της Μέλης…(ΦΩΤΟ)

Πριν δύο εβδομάδες, η αγαπημένη μας Μέλη Μίχα, και η υπέροχη μητέρα της η Σταυρούλα Παναγιωτίδου, μας ανακοίνωσαν ότι το Σωματείο των Απολυμένων στην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (Β.Φ.Λ.) θα πραγματοποιήσει την Χριστουγεννιάτικη γιορτή για τα παιδιά τους. Στην Βιομηχανία εργάζονταν ο πατέρας της Μέλης, ο πάντα χαμογελαστός και ευδιάθετος Αλέξης, ο οποίος είναι πλέον μέσα στους 170 απολυμένους. «Θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι στην γιορτή;». Η πρόταση που διατυπώθηκε ως ερώτηση μετατράπηκε σε μεγάλη επιθυμία από την ομάδα μας και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη απαντήσαμε θετικά.

Ο χώρος που πραγματοποιήθηκε η γιορτή ήταν η Παλιά Μουσική (Χαλήλ Μπέη Τζαμί). Στολισμένη με αγάπη, χρώματα, χαρούμενες φωνές, πολλά γλυκίσματα και εδέσματα. Ο καθένας έφερνε και κάτι. Η ατμόσφαιρα έκρυβε την πίκρα μιας κατάστασης που χρονίζει και στερεί σε 170 οικογένειες βασικές χαρές και δικαιώματα. Έπρεπε όμως αυτή η πίκρα να παραμεριστεί για χάρη των παιδιών. Εξάλλου, για αυτά γίνονταν όλα.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016…ώρα 16:00. Όλα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει η γιορτή…

Ζωγραφική προσώπου, μπαλόνια, κατασκευές και βέβαια παραμύθια και παιχνίδια. Απ’ όλα είχε το πρόγραμμα. Στη δική μας δράση, ξεκίνησαν πρώτα τα παραμύθια για να γνωρίσουν τα παιδιά, τα άσχημα πλάσματα που ακούνε στο όνομα καλικάντζαροι. Κι ύστερα έπρεπε να στολίσουμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που θα μεταφερθεί στην γέφυρα-είσοδο της Βιομηχανίας και μαζί με αυτό, θα βρίσκονται νοερά και όλα τα παιδιά που κρέμασαν το στολίδι που δημιούργησαν μόνα τους.

Στην συνέχεια παίξαμε παιχνίδια, φάγαμε σπιτικό ζεστό ποπ-κορν από τα χέρια του Αλέξη, φάγαμε σπιτικά γλιφιτζούρια και γλυκά. Είπαμε ξανά παραμύθια, παίξαμε και αργά το απόγευμα αποχαιρετιστήκαμε με τις ευχές  όλων μας να πυροβολάνε τον αέρα!

Κάποιος από εμάς, έπρεπε να γράψει το άρθρο που διαβάζετε. Στρέψαμε όλοι τα κεφάλια μας προς την Μέλη. Αυτή έπρεπε. Είχε έναν λόγο παραπάνω. Κι η Μέλη έγραψε από την ψυχή της όχι για την εκδήλωση που έγινε, αλλά μια κατάθεση ψυχής… για τα χρόνια που πέρασαν σε μια θύμηση… και μπορείς να πεις ότι κλείνει σαν ένα γράμμα προς τον Άγιο Βασίλη(;)!

το γράμμα της Μέλης…

Από μικρό κοριτσάκι, θυμάμαι πως περίμενα με ανυπομονησία αυτή τη γιορτή. «Σήμερα θα πάμε στη γιορτή του μπαμπά!», έλεγα γεμάτη χαρά και δεν περνούσαν οι ώρες ώσπου να έρθει εκείνη η στιγμή. Γνώριμα πρόσωπα και φίλοι, νόστιμες χριστουγεννιάτικες λιχουδιές και ο μπαμπάς να καμαρώνει που ακόμη ένας χρόνος πέρασε και μας μεγάλωσε με όλα μας τα καλά. «Και του χρόνου μόνο με υγεία!» ήταν η μοναδική ευχή που άκουγα και δεν καταλάβαινα το γιατί.

Όταν μεγάλωσα λίγο ακόμα συνειδητοποίησα πως ο μπαμπάς μου δουλεύει σε μία βαριά βιομηχανία. Θυμάμαι τις νύχτες που γύριζε σπίτι και η μαμά έκρυβε τα καμμένα από το βαρύ οξύ χέρια του για να μην τα δω. Θυμάμαι τις μέρες που άνοιγε η πόρτα και σοκαρισμένος της ανακοίνωνε ένα θλιβερό γεγονός.

Τώρα είμαι σχεδόν 30. Δεν περιμένω, ούτε ανυπομονώ κάποια γιορτή. Αναπολώ όμως, γεμάτη ευγνωμοσύνη στο Θεό, όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που έχω ζήσει. Σήμερα ο μπαμπάς μου είναι άνεργος, αλλά εγώ δυνατή και γεμάτη όνειρα για να στηρίξω τον μεγάλο του αγώνα. Έναν αγώνα για να μπορέσει να ξανακερδίσει τη δουλειά του.

Την Κυριακή το απόγευμα, στην Παλιά Μουσική της Παναγίας, η ομάδα των Παραμυθάδων (στην οποία ανήκω κι εγώ) ήταν εκεί για να με στηρίξει. Εμένα και όλα εκείνα τα παιδιά των απολυμένων εργαζομένων της ΒΦΛ. Είδα ξανά γνώριμα πρόσωπα και φίλους, νόστιμες χριστουγεννιάτικες λιχουδιές και μπαμπάδες να καμαρώνουν που ακόμη ένας χρόνος πέρασε και μεγάλωσαν τα παιδιά τους με όλα τους τα καλά.

Κι αν μπορούσα να κάνω μια ευχή για όλα αυτά τα παιδιά; Σίγουρα θα ήταν η εξής. Μακάρι κι εκείνα, στα τριάντα τους χρόνια να αναπολούν με νοσταλγία αυτές τις όμορφες χριστουγεννιάτικες μέρες, και όλα όσα περνούν αυτά και οι οικογένειές τους μια μέρα να ανήκουν στο παρελθόν.

Ευχαριστώ Παραμυθάδες!

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς. «Θα νικήσουμε;», «Θα νικηθούμε;». Πολέμα! 

Νίκος Καζαντζάκης (Ασκητική)

ΠΗΓΗ: paramythades.org