Σήμερα θα μιλήσω για την Αναστασία. Μου τηλεφώνησε κάποιο πρωί, πέντε χρόνια μετά την τελευταία συνάντησή μας, ζητώντας ραντεβού για να με επισκεφτεί. Η Αναστασία ήταν παλιά θεραπευόμενη, η οποία είχε αφήσει τη δουλειά που κάναμε μαζί· απλώς μια μέρα δεν ήρθε, και δεν ξαναήρθε ποτέ, σαν να εξαφανίστηκε.
Κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου σπάνιο, θα τολμούσα μάλιστα να πω ότι είναι και πολύ συνηθισμένο, δηλαδή να παρατούν απότομα την προσπάθεια προσαρμογής σε μια πιο υγιεινή διατροφή (ζωή) οι άνθρωποι με διαταραχή βάρους. Να τα παρατάνε, να απευθύνονται αργότερα σε άλλον ειδικό, για να εγκαταλείψουν και πάλι· να μοιάζει τελικά σαν να ανακυκλώνουν το αίτημα και τις δυνάμεις τους από ειδικό σε ειδικό, χωρίς αποτέλεσμα ή χωρίς αποτέλεσμα διαρκείας.
Το φαινόμενο της ανακύκλωσης της προσπάθειας αλλάζοντας διαρκώς ειδικό δεν είναι αναίτιο, μα ούτε και αδικαιολόγητο. Ενας σημαντικός λόγος είναι η αδυναμία του θεραπευόμενου να δεσμευτεί απέναντι σε αυτό που έχει να εφαρμόσει. Είναι πολύ δύσκολο αυτό που αποπειράται να πραγματοποιήσει, πολύ κουραστικές οι προδιαγραφές στις οποίες καλείται να ανταποκριθεί. Ολοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να αδυνατίσει κανείς, γι’ αυτό και ο –ήδη κουρασμένος– υπέρβαρος αναζητά την πιο εύκολη λύση· ελπίζει ότι ο επόμενος ειδικός θα του προσφέρει κάτι λιγότερο απαιτητικό, πιο ξεκούραστο, πιο ταιριαστό στα μέτρα του.
Ποια είναι τα γνώριμα μέτρα του όμως; Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι να μην έχει κατάλληλα μέτρα. Πώς τελικά λειτουργεί απέναντι σε αυτό που καλείται να εφαρμόσει; Από τη στιγμή που τα μέτρα του είναι διαταραγμένα, ο υπέρβαρος είναι αυστηρός με τον εαυτό του και υποβάλλει τον εαυτό του σε αμέτρητους ψυχικούς περιορισμούς, ενώ δεν έχει κανόνες στη θρέψη του και στην ποσότητα τροφής που καταναλώνει.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε ένας τόσο αυτοπεριορισμένος άνθρωπος –χωρίς λεπτό χαλάρωσης ή ξεκούρασης– να υποβληθεί σε επιπλέον περιορισμούς, συμμορφούμενος στις οδηγίες που του θέτει ο ειδικός; Ακόμη και αν καταφέρει να τις ακολουθήσει, θα είναι πρόσκαιρο. Πόσο μάλλον όταν η τροφή λειτουργεί και ως η μοναδική εκφόρτιση!
Κάπως έτσι συμβαίνουν τα πράγματα. Οταν τελειώνουν οι αντοχές του, ο υπέρβαρος εξαφανίζεται. Η Αναστασία λοιπόν είχε πάει σε έναν επόμενο ειδικό, είχε χάσει είκοσι επτά κιλά και τα είχε ξαναπάρει. Θέλει μεγάλο θάρρος να τηλεφωνήσεις σε κάποιον από τον οποίο έχεις φύγει απροειδοποίητα – δηλαδή «τα έχεις παρατήσει». Κατ’ αρχάς γιατί νιώθεις ότι φταις, είσαι ένοχος. Κατά δεύτερον, γιατί ζητάς τη βοήθειά του, γιατί εν γένει ζητάς βοήθεια!
Αλήθεια, η Αναστασία πώς πάχαινε; Ποιες ήταν οι συνήθειές της; Πώς ζούσε; Θυμάμαι ότι δούλευε πολύ, ζούσε μόνη της, πολλές φορές δεν προλάβαινε να έρθει στις συναντήσεις μας και πολύ συχνά παράγγελνε έτοιμο φαγητό, μια και δεν είχε χρόνο και κουράγιο να επιμεληθεί την τροφή της.
Γυναίκα κοντά στα σαράντα, όμορφη, μελαχρινή, με χαρακτηριστικά προσώπου που θύμιζαν αναγεννησιακή εποχή – αμυγδαλωτά μαύρα μάτια, απαλές, συμμετρικές γραμμές στη μύτη και το στόμα, λευκή επιδερμίδα και μια γοητευτική γλυκύτητα στη μορφή· αλλά και μια ηρεμία που δεν μπορούσες να διακρίνεις αν υπαινισσόταν «όλα είναι γαλήνια» ή «όλα είναι μάταια». Επίσης διέθετε ιδιαίτερες ικανότητες που την έκαναν αποτελεσματική στο επάγγελμα που ασκούσε· ήταν εργατική, με πολλές ψυχικές αντοχές, γι’ αυτό και μπορούσε να εργάζεται ατελείωτες ώρες.
Με την επάνοδό της στο γραφείο μου με πληροφόρησε ότι είχε αναλάβει μια διευθυντική θέση, κι αμέσως ο προβληματισμός μου στράφηκε στο κατά πόσο θα μπορούσε, αφενός, να δεσμευτεί στη διασφάλιση της εβδομαδιαίας μας συνάντησης, αφετέρου, να αντλήσει κουράγιο και χρόνο για τη φροντίδα του διατροφικού της προγράμματος, καθώς οι ευθύνες της νέας της θέσης ήταν πολλές.
Ενδέχεται μερικές φορές κάποιος να μην «πρέπει» να κάνει δίαιτα. Να χρειάζεται να προστατεύσει τον εαυτό του από οποιαδήποτε πίεση –η δίαιτα είναι μόχθος– και να μην κουραστεί παραπάνω απ’ όσο είναι κουρασμένος· οπότε η πιο κατάλληλη λύση είναι να λάβει πρώτα ψυχολογική υποστήριξη, ώστε να ανακουφιστεί και να στηριχτεί, προκειμένου να μπορέσει με αυτόν τον τρόπο να ξεκουραστεί. Επειτα από κάποιο χρονικό διάστημα, και όταν νιώσει και κρίνει πως έχει τη δύναμη, μόνο τότε να ξεκινήσει δίαιτα. Αλλιώς, κάθε αποτυχημένη απόπειρα απώλειας βάρους τη χρεώνεται ο ίδιος, γιατί ως μοναδικό υπαίτιο για την αποτυχία του κρίνει τον εαυτό του.
Ηταν, επομένως, απαραίτητο να διακρίνει η Αναστασία με ποιον τρόπο θα βοηθούσε τον εαυτό της, αφού ο τρόπος που τα είχε βγάλει πέρα μέχρι τώρα στη ζωή της πιστοποιούσε πως ήταν πολύ δυνατή, πολύ έξυπνη και πολύ ικανή.
Η αμαμηλίδα είναι το κατεξοχήν βότανο για τους κιρσούς, τις ευρυαγγείες και τις αιμορροΐδες. Οι τανίνες της και τα πτητικά της έλαια –που είναι και τα κύρια ενεργά συστατικά της– λειτουργούν ως αγγειοσυσπαστικά, περιορίζοντας τις μικρές αραχνοειδείς φλέβες κάτω από την επιφάνεια του δέρματος…
Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές η αμαμηλίς ενισχύει τις φλέβες και δρα ως αντιφλεγμονώδες και χάρη στις τανίνες της και τη στυπτική τους δράση βοηθά στη συστολή των φλεβών και αποτελεί τη βάση των περισσότερων θεραπειών για τους κιρσούς και τις ευρυαγγείες.
Τα κρύα δε επιθέματα της Hamamelis virginiana σε συνδυασμό με έγχυμα αχιλλείας είναι πολύ χρήσιμα για τη θεραπεία και των κιρσών και των ευρυαγγειών.
Είναι ένα μικρό δέντρο με ύψος το πολύ ενάμισι μέτρο, ονομάστηκε αμαμηλίς από την ομοιότητά της με τη μηλιά και το λατινικό της όνομα είναι Hamamelis. Περιλαμβάνει τέσσερα είδη από τα οποία τα δύο, η hamamelis virginiana και η hamamelis vernalis είναι αυτοφυή της Βορειο-Ανατολικής Αμερικής, όπου οι ιθαγενείς γνώριζαν από πολύ παλιά τη θεραπευτική της αξία.
Από αυτούς την γνώρισαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι τον 18ο αιώνα που άρχισαν να χρησιμοποιούν το φυτό ως κατάπλασμα για τις φλεγμονές και τους ερεθισμούς. Ετσι η φήμη της ως ισχυρότατου στυπτικό φυτού εξαπλώθηκε γρήγορα στην Ευρώπη και πέραν αυτής.
Είναι ένα εξαιρετικό στυπτικό, τονωτικό και καθαριστικό του προσώπου, χρησιμοποιείται για να μειώσει τις σακούλες κάτω από τα μάτια, το πρήξιμο του δέρματος και το μέγεθος των ανοικτών πόρων σε όλους τους τύπους δέρματος. Ενας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της ακμής είναι και το ταμπονάρισμα με απόσταγμα αμαμηλίδας των σημείων του δέρματος που υποφέρουν από ακμή.
Η αμαμηλίς είναι πολύ καλά ανεκτή από τους περισσότερους ανθρώπους, όμως, όπως και όλα τα βότανα, πρέπει να χρησιμοποιείται πάντα με τη δέουσα προσοχή. Οι γυναίκες που είναι έγκυες ή θηλάζουν θα πρέπει πάντα να συμβουλεύονται τον γιατρό τους πριν χρησιμοποιήσουν αμαμηλίδα.
* Οι πληροφορίες είναι από το enallaktikidrasi.com