Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας ή Κέντρα Αμέλειας Ανθρώπινων Ψυχών;

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα άτομα που αναγκάζονται να φιλοξενηθούν σε κέντρα κοινωνικής πρόνοιας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αυτοσυντήρησης, μετακίνησης, επιβίωσης και κοινωνικής ένταξης. Στην κατάσταση αυτή βρίσκονται δυστυχώς εκατοντάδες συμπολίτες μας που αδυνατούν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται για αυτούς κατά καιρούς από ορισμένα άτομα και από διάφορους κρατικούς μηχανισμούς δεν αμφισβητείται, αλλά παρ’ όλες τις προσπάθειες τα προβλήματα εξακολουθούν να μένουν άλυτα. Οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν περιθωριοποιημένοι και εγκαταλελειμμένοι, βιώνοντας έντονο ψυχικό πόνο, αποκλεισμό και ρατσισμό.

Στα κέντρα αυτά υπάρχουν μικρά παιδιά, άτομα μεγάλης ηλικίας, άτομα με ειδικές ανάγκες, άτομα που έχουν βιώσει τον πόνο και την εξαθλίωση. Είναι γεγονός ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις, νιώθουν ανήμποροι και  ανυπεράσπιστοι, γεγονός που επιφέρει  καταστροφικά αποτελέσματα στην σωματική, ψυχική, πνευματική και ηθική τους ανάπτυξη.

Τα κέντρα αυτά είναι υποστελεχωμένα, το μόνιμο προσωπικό δεν επαρκεί για να καλύψει τόσο την αξιοπρεπή διαβίωσή τους όσο και τις πνευματικές και ψυχικές τους ανάγκες. Δυστυχώς δεν νιώθουν την ασφάλεια αλλά ζούνε σ ένα περιβάλλον στερημένο και στερητικό, έχοντας την αίσθηση ότι υπάρχουν σ΄ έναν κόσμο όχι φιλικό αλλά σκληρό και απάνθρωπο.

Τον Ιανουάριο του 2019 ενισχύθηκε επιτέλους το προσωπικό αυτών των δομών με πτυχιούχους μέσα από πρόγραμμα κατά του brain-drain. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν  κατάλληλα εκπαιδευμένοι και ανταποκρίθηκαν άμεσα σε όλες τις ανάγκες των δομών, ανάμεσα σε αυτούς υπήρχαν Θεατρολόγοι, Κοινωνικοί λειτουργοί, Μουσικολόγοι, Γυμναστές, Κοινωνιολόγοι, Ψυχολόγοι αλλά και Φυσικοθεραπευτές. Εργάστηκαν στα κέντρα προσφέροντας την αμέριστη βοήθεια τους καθημερινά, ενώ συνεργάστηκαν άριστα τόσο με το προσωπικό όσο και με τους φιλοξενούμενους, επιδεικνύοντας συνέπεια, ανιδιοτέλεια, αγάπη  και ήθος. Τα αποτελέσματα αυτά έγινα άμεσα ορατά, καθώς οι  άνθρωποι αυτοί άρχισαν να ζουν μια φυσιολογική ζωή, βιώσαν επιτέλους θαλπωρή, φροντίδα και ζεστασιά. Έθεσαν έτσι νέα όνειρα, στόχους και κίνητρα και κατάφεραν να ξεφύγουν από την πνευματική αδράνεια,  κατακτώντας  και πάλι υψηλές αρετές, αξίες, ιδανικά και άρχισαν να υιοθετούν μια αισιόδοξη και θετική στάση ζωής. Η σχέση που ανέπτυξαν με τους επιστήμονες που συνεργάστηκαν μαζί τους ήταν καθοριστική και για τις δύο πλευρές καθώς δόθηκε και στους επιστήμονες ένα τεράστιο μάθημα ζωής το οποίο ενδυνάμωσε τη δημιουργικότητα και τη γενναιότητα της ψυχής τους, κάνοντάς τους καλύτερους ανθρώπους.

Το βασικό μας ερώτημα λοιπόν τώρα θα πρέπει να είναι σε τι κατάσταση ζούνε άραγε αυτοί οι άνθρωποι που εδώ και μήνες (από το πρώτο κύμα της πανδημίας του Covid-19) η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε να απολύσει αυτό το επιστημονικά καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό;

*Να τονισθεί δε, ότι εν καιρώ πανδημίας σε όλες αυτές τις δομές τα πράγματα έχουν χειροτερέψει στο μέγιστο βαθμό, αρκεί να αναλογιστούμε ότι  είναι εσώκλειστοι από τον μήνα Μάρτιο και χωρίς το απαραίτητο προσωπικό.

                                    Γ.Δημητριάδης Πρόεδρος Πανελλήνιου Συλλόγου Πτυχιούχων