Μία Επανάσταση που...άργησε

Μια ανάρτηση σε διαδικτυακό blog αριστερής αντίληψης μας ενημερώνει ότι κάπου στο Περιστέρι, σε ένα στενό μαγαζάκι σε μια πάροδο, πωλούνται τα βιολογικά καθαριστικά των εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ. Η ΒΙΟΜΕ είναι άλλη μία, από τις χιλιάδες παραγωγικές επιχειρήσεις που έκλεισαν στα χρόνια της κρίσης αφήνοντας πίσω άνεργους δεκάδες εργαζόμενους. Οι περισσότεροι εξ αυτών σε ηλικίες «δύσπεπτες» για μια αναιμική και ευτελισμένη αγορά εργασίας που ψάχνει μόνο 20χρονους των 300 ευρώ.

Η διοίκηση της σύρθηκε στα δικαστήρια, σαν κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου. Οι εργαζόμενοι χωρίστηκαν σε ομάδες, άλλοι διεκδίκησαν ό,τι μπορούσαν να διεκδικήσουν, άλλοι αποφάσισαν να το παλέψουν. Οι δεύτεροι έδωσαν έναν αγώνα φοβερά επίπονο και θαρραλέο. Δοκίμασαν τις αντοχές, τις δυνάμεις αλλά και τις σχέσεις τους. Αναζήτησαν λύσεις σύμφωνα με τις υποδείξεις της κοινωνικής οικονομίας, της αυτοδιαχείρισης, ενός εναλλακτικού μοντέλου παραγωγής και εργασίας. Προσπάθησαν να παράγουν ξανά νέα οικολογικά προϊόντα μόνοι τους στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου.

Οι δυσκολίες τεράστιες και απευθύνθηκαν για λύσεις σε ένα πολιτικό προσωπικό που δεν είχε καμία διάθεση να βάλει τα χέρια του στη φωτιά. Οι προσπάθειες τους συγκινητικές αλλά και αρχάριες - χωρίς καθοδήγηση, χωρίς τεχνοκρατική γνώση. Και σε κάθε ένα βήμα και τρία νέα εμπόδια, αφού το ελληνικό κράτος δεν υπηρετεί καλά καλά ούτε το σύστημα του καπιταλισμού και της ιδιωτικής οικονομίας σωστά - πώς να υπηρετήσει το σύστημα της κοινωνικής οικονομίας;

• Τώρα η Αριστερά είναι κυβέρνηση έδω και δύο σχεδόν χρόνια. Θα περίμενε κανείς η κοινωνική οικονομία να ανθίζει και να δίνει τους πρώτους καρπούς της.

Μοναδικός νόμος και πρόβλεψη, αυτός του 2010 - έκτοτε το χάος και μικροπαρεμβάσεις. Τι και αν η κοινωνική οικονομία θα έπρεπε να αποτελεί προμετωπίδα των προσπαθειών μας; Τι και αν προσφέρει τα τελευταία χρόνια εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην Ευρώπη;

Και γράφοντας για αυτά μου έρχεται στο νου άλλη μία προσπάθεια που καταποντίστηκε το 2010-11, αυτή των κλωστοϋφαντουργιών ΕΝΚΛΩ. Στην περίπτωση της ΕΝΚΛΩ είχε γίνει η σωστή επαγγελματική προετοιμασία, υπήρχε συναίνεση μετόχων-εργαζόμενων -νέων επενδυτών, υπήρχε business plan, υπήρχε marketing plan και παραγωγή της νέας σειράς προϊόντων που ήταν εντυπωσιακά υψηλού επιπέδου και άνετα μπορούσαν να ανταγωνιστούν σε διεθνές επίπεδο. Έλα όμως που οι τράπεζες - αυτές που υπερχρέωσαν την οικονομία, αυτές που αφάνισαν την ελληνική παραγωγή υπερχρηματοδοτώντας τις εισαγωγές και τζογάρανε σε τεράστια κέρδη από την υπερκατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων και τοξικών επενδυτικών σκουπιδιών - είχαν άλλα πλάνα. Ούτε μπορούσαν, ούτε ήθελαν να δουν προοπτική για αυτή την παραγωγή. Προτιμητέα για αυτές η πτώχευση, το ξεπούλημα των ακινήτων και του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού αντί της χρηματοδότησης και στήριξης της παραγωγικής προοπτικής. Τα αποκαΐδια στον παρασιτικό καπιταλισμό πουλάνε και μάλιστα με υψηλά περιθώρια κέρδους! Έτσι το σχέδιο ναυάγησε γιατί δεν ήθελαν να το χρηματοδοτήσουν, άλλαξε και ο αρμόδιος υπουργός - από τη Λούκα που στήριζε το εγχείρημα και πίεζε, στον Μιχάλη που «δεν καιγότανε κιόλας» - και προχώρησαν στα σχέδια τους μακριά από ελληνικές παραγωγές και λοιπές «ουτοπικές κουταμάρες». Έξι χρόνια μετά, πριν δέκα ημέρες, ανακόπηκε ο πλειστηριασμός των εργοστασίων της ΕΝΚΛΩ και συνεχίζεται ο μακρύς δρόμος για την επαναλειτουργία της επιχείρησης. Το πλάνο προβλέπει την απασχόληση 336 εργαζόμενων σε πρώτη φάση, που θα φτάσουν τους 714 προοδευτικά.

Όμως δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο! Χωρίς εθνικό παραγωγικό πλάνο προσαρμοσμένο στην παγκοσμιοποίηση και την τεχνολογία, μια χώρα μετατρέπεται τάχιστα σε αποικία χρέους και εξαθλίωσης. Το ζήσαμε και το ζούμε.

Τώρα η Αριστερά είναι κυβέρνηση έδω και δύο σχεδόν χρόνια. Θα περίμενε κανείς η κοινωνική οικονομία να ανθίζει και να δίνει τους πρώτους καρπούς της. Θα περίμενε κανείς να λαμβάνονται εκατοντάδες πρωτοβουλίες και διοικητικές αλλαγές που να διευκολύνουν τα συνεργατικά σχήματα, που να αίρουν τα πολλαπλά διοικητικά, νομικά και γραφειοκρατικά εμπόδια, που να επιχειρούν να καθοδηγήσουν τις προσπάθειες με βιώσιμο τρόπο. Να λειτουργούν ταμεία ειδικά για τέτοιους σκοπούς, μακριά όμως από λογικές επιδοτήσεων και εξαρτήσεων του παρελθόντος. Μόλις στις 20 Οκτωβρίου ήρθε στη Βουλή σχετικό νομοσχέδιο με τίτλο «Κοινωνική και αλληλέγγυα Οικονομία και ανάπτυξη των φορέων της». Η εφαρμογή των προβλέψεων του μένει να δοκιμαστεί.

Μέχρι τότε... τα βιολογικά καθαριστικά της ΒΙΟΜΕ παραμένουν σε μια αποθηκούλα περιμένοντας τους εξαθλιωμένους οικονομικά Έλληνες καταναλωτές. Με μόνη δύναμη τη φλόγα κάποιων ανθρώπων που επανειλημμένως τους πούλησαν αλλά δεν το βάζουν κάτω. Όμως δεν αρκεί! Η παραγωγική αναδιάρθρωση της Ελλάδας με «κοινωνική συνεννόηση» (εργαζόμενοι, μέτοχοι, διοίκηση, πιστωτές) και άρτιο τεχνοκρατικό σχέδιο είναι η Επανάσταση που άργησε. Και είναι εφικτή, όχι ως κοινότυπη υπόσχεση για πολιτικά μπαλκόνια, αλλά με έργα και παρεμβάσεις ουσίας. Η Ελπίδα είναι ευ-πώλητη - «best seller» στα νεοελληνικά - , η αληθινή προοπτική όμως απαιτεί και αληθινή δουλειά!

ΠΗΓΗ: huffingtonpost.gr