Μπάφοι και εκατομμύρια δεν λύνουν τα προβλήματα

Στους κινηματογράφους αυτή την εβδομάδα: «Η τέχνη της ενηλικίωσης» του Τζαντ Απαταου που αφηγείται μια πραγματική ιστορία ενηλικίωσης, δίνοντας τα ερεθίσματα για μια ενδιαφέρουσα ταινία, που, όμως, δεν... ωριμάζουν ποτέ ● «Οταν έγινα πλούσιος» σε σκηνοθεσία Αλβαρο Φερνάντεζ Αρμέρο, μια κωμωδία που μοιάζει, ιδεολογικά, δεκαετίες πιο παλιά από το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» του Κακογιάννη ● Και οι επανεκδόσεις: «Με κομμένη την ανάσα» (1960) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ και «Σαμπρίνα» (1954) του Μπίλι Γουάιλντερ.


«Η τέχνη της ενηλικίωσης» («The King of Staten Island», ΗΠΑ, 2020, 136΄)

● σκηνοθεσία: Τζαντ Απαταου
● ηθοποιοί: Πιτ Ντέιβιντσον, Μπελ Πάουλι, Μαρίσα Τομέι

Ο εμπνευστής της νέας αμερικανικής κωμωδίας, Τζαντ Απαταου («Παρθένος ετών 40», «Με την πρώτη»), αφηγείται μια πραγματική ιστορία ενηλικίωσης, δίνοντας τα ερεθίσματα για μια ενδιαφέρουσα ταινία, που, όμως, δεν... ωριμάζουν ποτέ.

Ο Σκοτ είναι ένα 25χρονο «παιδί», προτιμά να πίνει μπάφους και να σκορπά το χρόνο του με τους αργόσχολους φίλους του, στους οποίους μιλά για το όραμά του να φτιάξει ένα «εστιατόριο/τατουατζίδικο», από το να αναλάβει την ευθύνη της ζωής του. Τραυματισμένος από το θάνατο του πυροσβέστη πατέρα του, χρόνια νωρίτερα, εν ώρα καθήκοντος, χάνει ακόμα περισσότερο την ισορροπία του τώρα που η μητέρα του σχετίζεται μ’ έναν νεότερο πυροσβέστη. Κανείς δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει τον μπαμπά του Σκοτ – αλλά ποιος μπορεί να τον βοηθήσει ν’ απογαλακτιστεί;

Ο Απαταου βασίζεται στην αυτοβιογραφία του εμβληματικού κωμικού του Saturday Night Live, Πιτ Ντέιβιντσον, ο οποίος κι ενσαρκώνει τον εαυτό του και, αν μη τι άλλο, καταφέρνει ν’ αποτυπώσει τέλεια την ενέργεια και τη γλυκόπικρη υφή της αδιέξοδης νιότης. Ομως χτίζει έναν ήρωα αντιπαθή και κουραστικό, χωρίς αυτό ν’ αποτελεί στοιχείο της πλοκής του, αντιμέτωπο με προβλήματα πολυτελείας, συνηθισμένα στην ανθρώπινη ζωή, χωρίς να τους προσδίδει μια βαρύτητα, ή να κοιτάζει σ’ ένα βάθος, που θα δικαιολογούσε τη δημιουργία μιας ταινίας γύρω τους. Χωρίς να έχει αποφασίσει αν κάνει μια ελαφριά δραμεντί ή ένα ενδοσκοπικό δράμα, καταλήγει μ’ ένα φιλμ με χαριτωμένες φευγαλέες σκηνές, αλλά σεναριακά αδέξιο, σαν ένα τατουάζ που έμεινε στη μέση.

«Οταν έγινα πλούσιος» (Si Yo Fuera Rico, Ισπανία, 2019, 98΄)

● σκηνοθεσία: Αλβαρο Φερνάντεζ Αρμέρο
● ηθοποιοί: Αλεξ Γκαρσία, Αλεξάντρα Χιμένεθ, Αντριάν Λάστρα, Τζορντί Σάντσεζ

Ο Σάντι έχει πιάσει πάτο. Η γυναίκα του τον χωρίζει, ζει στο αυτοκίνητό του, δεν έχει δουλειά και περνά το χρόνο του πίνοντας μπίρες με τους κολλητούς του. Οταν η τύχη τού χαμογελάσει και το λαχείο του κερδίσει ένα σωρό εκατομμύρια, θ’ αποκτήσει ένα νέο πρόβλημα: κανείς δεν πρέπει να μάθει ότι έγινε ζάπλουτος, γιατί τότε θα πρέπει να δώσει τα μισά λεφτά στη γυναίκα του, στο διαζύγιο.

Ρεκόρ εισπράξεων στην Ισπανία, για μια κωμωδία που μοιάζει, ιδεολογικά, δεκαετίες πιο παλιά από το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (Κακογιάννης, 1954) και που εξαντλεί το χιούμορ της ξεκινώντας με γεμάτες τουαλέτες, συνεχίζοντας με εμμετούς και καλύπτοντας κάθε χιλιοστό στερεοτυπικής απεικόνισης των γυναικών, των αντρών, των πλουσίων, των φτωχών, των χοντρών, ανεξάντλητη η λίστα. Τουλάχιστον ο πρωταγωνιστής, Αλεξ Γκαρσία, που είδαμε φέτος το καλοκαίρι και στο «Μέχρι ο γάμος να μας μεθύσει», ανακουφίζει τα μάτια.

Επανεκδόσεις

«Με κομμένη την ανάσα» (1960) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ

Με τους Ζαν-Πολ Μπελμοντό, Τζιν Σίμπεργκ.

Ο Μισέλ είναι ένας γοητευτικός απατεώνας που θέλει να ζει τη ζωή του σαν σινεμά, σαν τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ που θαυμάζει. Σε μια απόδραση από τη Μασσαλία σκοτώνει έναν αστυνομικό –ο δρόμος θα τον οδηγήσει στο Παρίσι και στην Αμερικανίδα φοιτήτρια δημοσιογραφίας που θα τον κρύψει σπίτι της και θα μοιραστεί τον έρωτά του– τουλάχιστον για λίγο, για μια ανάσα.

Πρώτη ταινία του Γκοντάρ, σε σενάριο του Τριφό, πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του Μπελμοντό, ένα φιλμ που γέμισε σελίδες αναλύσεων, ένας οδηγός στη νουβέλ-βαγκ, μια συλλογή αναφορών που έγιναν εμβλήματα της ποπ κουλτούρας, ένα κομμάτι σινεμά τόσο ρηξικέλευθο στην εποχή του που, αναπόφευκτα, συνδέεται άρρηκτα μ’ αυτήν, αλλά που μια ευκαιρία να τη δεις στη μεγάλη οθόνη δεν πρέπει να πάει χαμένη.

▶ ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΑ, ΟΑΣΙΣ, ΡΙΒΙΕΡΑ

«Σαμπρίνα» (1954) του Μπίλι Γουάιλντερ.

Με τους Οντρεϊ Χέπμπορν, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Γουίλιαμ Χόλντεν.

Η Σαμπρίνα μεγαλώνει σε μια έπαυλη στο Λονγκ Αϊλαντ – είναι η κόρη του σοφέρ της πλούσιας οικογένειας Λάραμπι. Ερωτευμένη με τον έναν από τους δυο γιους, τον Ντέιβιντ, θα πάει στο Παρίσι να σπουδάσει μαγειρική και να τον ξεχάσει. Γυρίζοντας, ως μια άλλη γυναίκα, στιλάτη και σίγουρη για τον εαυτό της, θα ξυπνήσει το ενδιαφέρον του Ντέιβιντ, αλλά θ’ αρχίσει να διακρίνει και τη γοητεία του αδελφού του, Λάινους, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι γίνεται όπλο στα επιχειρηματικά σχέδια της οικογένειας.

Μια κομεντί γλύκισμα, με αξεπέραστο στιλ και δροσερό ρομάντζο που, πίσω από τη λεπτεπίλεπτη φόρμα της Χέπμπορν και την τραχιά αρρενωπότητα του Μπόγκαρτ, αφήνει να φανεί το καυστικό σχόλιο του Γουάιλντερ για την ταξική ανισότητα και για έναν νέο κόσμο, αυτόν του «20ού αιώνα».

▶ NOVACINEMA ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ, ODEON ESCAPE ΙΛΙΟΝ, ΕΛΛΗΝΙΣ CINEMAX, ΘΗΣΕΙΟΝ, ΟΡΦΕΑΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑ, ΧΛΟΗ

 


Πηγή

Σχόλια

To ergasianews.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν. Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας. Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται, ενώ οι χρήστες που προκαλούν ή υβρίζουν θα αποκλείονται.

Δείτε επίσης

Γεωργιάδης στη Βουλή: «Αραιώσατε λίγο στον ΣΥΡΙΖΑ – Δεν στεναχωριέμαι. Με κόπο θα συγκρατήσω τα δάκρυά μου»

Την παρουσία στην αίθουσα της Ολομέλειας την ώρα της συζήτησης των περίπου 10 βουλευτών του …