Η νέα τάξη πραγμάτων και η Φάρμα των Κλόουν

Η νέα τάξη πραγμάτων έχει τον τρόπο και τα μέσα, να εφαρμόζει τα προσδοκώμενα της. Διαχειρίζεται και κατέχει όλες εκείνες τις μεθόδους του παρελθόντος, πλήρως αναβαθμισμένες και επιστημονικά τροποποιημένες.
Είναι οι μέθοδοι που γεννήθηκαν στα εργαστήρια των ναζί και ενηλικιώθηκαν στα εργαστήρια της επιφατικής δυτικής «δημοκρατίας» (με ημερομηνία λήξης)  και στα εργαστήρια του πολλά υποσχόμενου «σοσιαλισμού», που δεν γεννήθηκε ποτέ. Δυστυχώς για τους τότε και  τους τώρα, πέθανε κατά τον τοκετό.

Στην θέση του.., και εντός της θερμοκοιτίδας του αίσχους και της ανελευθερίας, τοποθέτησαν το σταλινικό εξάμβλωμα. 

Ωστόσο, τα εργαλεία που προέκυψαν από τα πιο πάνω «εργαστήρια» εφαρμόζονται με εκπληκτική επιτυχία κυρίως σήμερα.

Το πρώτο εξ αυτών, είναι η μέθοδοι εφαρμογής του φόβου και το δεύτερο στην σειρά, αυτό της διαστρεβλωμένης συγχυστικής ανασφάλειας.

 Όταν ο «εχθρός» εκτίθεται στον φόβο είναι διαχειρίσιμος, και επαρκώς υπάκουος.

Η σύγχυση σε συνδυασμό με την ανασφάλεια ευνουχίζει τον αντίπαλο, τον καθιστά ανίκανο να οργανωθεί νοητικά και συναισθηματικά, τον αποδιοργανώνει και τον εξωθεί στον πανικό και σε ενστικτώδεις - αποσπασματικές πράξεις απελπισίας.

Η μεθοδευμένη φάση της αλλοτρίωσης και της πολλαπλής εξαθλίωσης, μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια μέχρι να ωριμάσουν οι προσδοκώμενες συνθήκες εφαρμογής των τελικών σχεδίων.
Τα χρόνια της μεθόδευσης δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποιος «ολιγαρχικός» κλωβός προστασίας και ωρίμανσης (βλέπε Χιλή, Αίγυπτο, Ιράκ κ.ά.), μπορεί κατά το πιο σύγχρονο και ανάλογα την «ιδιοσυγκρασία και την ιστορία του στοχευόμενου λαού, η «ωρίμανση» να επιτυγχάνεται υπό τον κλωβό «δημοκρατικών» και «σοσιαλιστικών» καθεστώτων (βλέπε την Ελλάδα με τις τρείς οικογένειες διακυβέρνησης της, πριν και κατά την άκριτη «κρίση και το ανάλογο των ευρωπαϊκών «σοσιαλιστικών» κυβερνήσεων).

 Όταν επέλθει η προσδοκώμενη  χαώδης κατάσταση της ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής διάλυσης, μέσω του φόβου, της ανασφάλειας και της σύγχυσης, επεμβαίνει ο «παγκοσμιοποιημένος αιμοπότης σωτήρας» για να περάσει τις αλυσίδες της ομηρίας και να οδηγήσει το «υποκείμενο» του φόβου στα κουπιά της παγκοσμιοποιημένης γαλέρας, εφαρμόζοντας το πολυπόθητο και σατανικό σχέδιο υποταγής, στον παγκόσμιο νεοφεουδαρχισμό.

Η Ελλάδα επιλέχτηκε ως δούρειος ίππος της Ευρώπης των νεκρών ηγετών, ή καλύτερα των μαριονετών της ενδοτικής πολιτικής.

Ξέρουν πολύ καλά ότι το χρέος της Ελλάδος είναι σχετικά πολύ μικρό σε σχέση μ’ αυτό των επόμενων προς υποδούλωση χωρών. Επίσης ξέρουν (γιατί αυτοί τα προκάλεσαν) πως μετά από την μεθοδευμένη αποβιομηχανοποίηση της, την απαγροτικοποίηση της,  την δέσμευση των πλουτοπαραγωγικών της πόρων (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο), την  αλλοίωση της ιστορίας, των ηθών και των αρετών της φυλής, δεν θα είναι σε θέση πλέον να αναπτυχτεί (τουλάχιστον σχετικά σύντομα κι αναίμακτα), να προοδεύσει και κατά συνέπεια να ανταπεξέλθει των υποχρεώσεων της.

Εύλογα γεννάται λοιπόν το πολλαπλό ερώτημά…, γιατί να το κάνουν αυτό, πως θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, αφού αυτοί οι ίδιοι είναι οι «δανειστές»; 

Δεν θέλουν τα λεφτά «τους» που υποτίθεται ότι τους χρωστάμε, με τον τρόπο που μας εκπαίδευσαν να πιστεύουμε πως τα θέλουν.

Έχουν διαθέσει όλα αυτά τα χρόνια, πολλαπλά περισσότερα για την επίτευξη του σκοπού τους.

Πρόκειται για «επένδυση» και αυτή εμπεριέχει κεφάλαια προς απόσβεση.

Η απόσβεση και η κοστολόγηση (η υπερκοστολόγηση για την ακρίβεια) του παραγόμενου προϊόντος, έχει ήδη επέλθει προ πολλού, τώρα βρίσκονται σε μακρά περίοδο κερδών.

Η Ελλάδα μας αποτελεί το εξιλαστήριο θύμα, σημειολογικά (και προς τους υποψήφιους για αφαίμαξη),  εμφανίζεται ως παράδειγμα προς αποφυγή, το υποκείμενο του φόβου για όσους ακολουθούν και για όσους τολμήσουν να αντιδράσουν.

"Τα ίδια θα υποστείτε αν δεν συμμορφωθείτε στην θέληση μας και δεν υπακούσετε».., βροντοφωνάζουν αθρόα, οι τοκογλύφοι επικυρίαρχοι σε όσους ακολουθούν..."

"Δεν κατάφεραν να αντιδράσουν οι παραδοσιακά ανυπάκουοι αλέγροι της υφηλίου και θα τα καταφέρεται εσείς"..;  Μηνύουν στους επόμενους που θα ενταχθούν στην «γαλέρα» τους.

Είναι η τακτική της επιβολής του φόβου και της υποταγής μέσω του βασανισμού.

Είναι ο τρόπος του τερατόψυχου πατέρα που απαξιώνει το ένα του παιδί στα μάτια των άλλων του παιδιών και το κακοποίει, με σκοπό να εισπράξει την υποταγή και την πειθαρχία των άλλων, εφαρμόζοντας τον τρόμο  και την δύναμη του «παραδείγματος».

Η άλωση ξεκίνησε από την μεθοδευμένη αποδιοργάνωση, απαξίωση και την σύγχυση  του λαού, με την αμέριστη και καλοπληρωμένη βοήθεια των ντόπιων πολιτικών τους υπαλλήλων (δίχως προδότη δεν πέφτει το κάστρο).

Δαπανήθηκαν πολλά χρήματα για να καταντήσει ο λαός, έτσι όπως κατάντησε, διότι περί κατάντιας πρόκειται!

Το 90% του λαού ζει πλέον στην φαντασία του και το υπόλοιπο στην θλιβερή πραγματικότητα.

Δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη τι του συμβαίνει (και όχι άδικα)!

Δεν αντιλαμβάνεται ότι όποιους και όπως και να ψηφίσει( ο εξαπατημένος αυτός λαός και όχι μόνον αυτός), το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο (βλέπε «η απορρύθμιση του κόσμου» του Αμίν Μααλούφ), τα Μαζικά Μέσα Εξαπάτησης και οι υπάλληλοι τους έπαιξαν πολύ καλά και μεθοδικά τον ρόλο τους για να οδηγηθούμε ως εδώ.

Μας αναγκάζουν να τους πληρώνουμε για το προϊόν που θα μας καταστρέψει και θα μας δεσμεύσει ισόβια (δάνεια, κάρτες, άχρηστα προϊόντα μέσω πλύσης εγκεφάλου…), και  παράλληλα μας αποξενώνουν (μέσω των πολλών ωρών εργασίας και τηλεομηρίας), από δραστηριότητες πνευματικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Όταν εκπληρώσουν τα σατανικά τους σχέδια και υποθηκεύσουν τις χώρες και τους λαούς κανείς δεν θα ξανακούσει λέξη για το χρέος, όπως δεν άκουγε μέχρι την στιγμή που ξέσπασε η ξαφνική «κρίση» και ξεκίνησε η εφαρμογή της «χρεοκρατίας»

Στον «μικρόκοσμο» της χώρας, η Φάρμα των Κλόουν, οι πολιτικοί εξυπηρετητές (πιστοί υπήκοοι των «μεγάλων αφεντικών») και οι εντεταλμένοι ψιθυριστές των ΜΜΕ, λειτουργούν στα πλαίσια του μεγάλου σχεδίου και με τις ίδιες μεθόδους.

Πρόσφατό και διαρκές παράδειγμα (ή έγκλημα) είναι η προσπάθεια που καταβάλουν για ξεχαρβαλώσουν τα εργασιακά δικαιώματα και την συνδικαλιστική αντίσταση, διασύροντας το συνδικαλιστικό κίνημα με αφορμή κάποιους παραβατικούς «συνδικαλιστές», οι οποίοι είναι ούτως ή άλλως δικής Τους επιλογής και δικό τους σκοτεινό και ύποπτο δημιούργημα.

Την εργολαβία της καταστροφής την αναλαμβάνουν οι ψιθυριστές των ΜΜΕ, ξεσκίζουν τους «τρομοκράτες» του «ήθους» και της «νομιμότητας» και στην συνέχεια, εφόσον έχουν σπείρει την απαξίωση, την απογοήτευση και την υποψία, γενικεύουν το φαινόμενο σε όλους τους συνδικαλιστές (αθώους και μη).

Ο επόμενος βασικός στόχος είναι τα μεγάλα και πολυάριθμα σε μέλη σωματεία, όπως η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ.

Τα οποία κατ’ ουσία και πράξη,  αποτελούν τα προπύργια της συνδικαλιστικής «αντίδρασης» και αντίστασης.

Όταν γκρεμίσουν αυτά και τα υπόλοιπα θα πέσουν εύκολα, σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Τελικός στόχος η γενικευμένη απαξίωση και κατάρρευση του συνδικαλισμού ως θεσμού και κοινωνία πολιτών, που σημαίνει ασθενής αντίστασή στην πρόθεση τους να ξεπουλήσουν τα πάντα…, κι όταν λέμε τα πάντα εννοούμε τα πάντα, είτε πρόκειται για τις δημόσιες επιχειρήσεις είτε πρόκειται για τους  πλουτοπαραγωγικούς πόρους τούτου του δύσμοιρου τόπου.

Φυσικά στόχος δεν είναι μόνο ο συνδικαλισμός, στόχος είναι ότι και όποιος εν δυνάμει αντιστέκεται.

Η σπίλωση και η συκοφαντία είναι ο σταθερός και αναγκαίος παράγοντας σε όλες τις τακτικές τους, ο Κέμπελς και οι πρακτικές του ωχριούν μπροστά στις δικές τους.         

Η Κοινωνία θα πρέπει να πάψει να γκρινιάζει και να ξεκινήσει την σθεναρή αντίσταση. Μόνο έτσι θα αποτρέψει την αέναη υποδούλωση των παιδιών της, το ακατάπαυστο αυτό παιδομάζωμα. Όταν πιάσει φωτιά το σπίτι του γείτονα, η φωτιά θα έρθει και στο δικό σου, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η δημοκρατία με δέλτα κεφαλαίο θα πρέπει να την αξίζει κανείς για να την έχει, δεν χαρίζεται, κερδίζεται!

Και κερδίζεται από τους λαούς που την αξίζουν, ξέρουν να την διαχειριστούν και να την προστατέψουν.

Τα ζητήματα στην προκειμένη περίπτωση δεν λύνονται με την αλλαγή χρήσης της ψήφου, τις επιλογές και τις εκλογές. Αυτά ισχύουν για τις Δημοκρατίες. Πλέον απαιτείται καθημερινή αντίδραση, αντίστασή, διαμαρτυρία . και πάνω απ’ όλα ψυχραιμία, ομοψυχία και συντονισμένη δράση, με τα σωματεία, τους συνδικαλιστές και τους διανοούμενους (και δόξα το Θεό είναι πολλοί)  που έχουμε.

Οι λίγοι αμόλυντοι και προοδευτικοί βουλευτές θα πρέπει να εγκαταλείψουν το νεκροταφείο της ανενεργής άβουλης βουλής και να οδηγήσουν την κοινωνία στην έξοδο κινδύνου, ή να επιλέξουν να συμπαρασυρθούν στον καιάδα της ιστορίας μαζί με τους ένοχους καλοταϊσμένους «συναδέλφους τους.