Ιστορίες τρέλας στην αναζήτηση εργασίας-Αληθινές μαρτυρίες

Αναζήτηση εργασίας. Όχι και το πιο εύκολο ή ευχάριστο πράγμα τα τελευταία χρόνια. Όποιος έχει περάσει χρόνο ψάχνοντας δουλειά μέσα από αγγελίες και στέλνοντας βιογραφικά σε εταιρείες γνωρίζει πολύ καλά ότι υπάρχουν λίγες πραγματικά καλές δουλειές εκεί έξω. Όλες οι υπόλοιπες αφορούν, συχνά, «εθελοντική» εργασία, άσχημες συνθήκες εργασίες και μερικές πολύ τρελές απαιτήσεις, όπως για παράδειγμα να πληρώσεις εσύ για να σε προσλάβουν (σατανικό θα έλεγε κανείς).

Σας παρουσιάσουμε 5 πέρα για πέρα αληθινές ιστορίες από συνεντεύξεις για δουλειά που δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αν είναι για γέλια ή για κλάματα, όπως τις κατέγραψε το huffingtonpost.gr.

Πληρώστε μας για να δουλέψετε
«Ως άνεργη χρειάστηκε να απευθυνθώ πολλές φορές στις αγγελίες για να βρω δουλειά και να στείλω βιογραφικά σε κάποιες που ακούγονταν καλές και σε άλλες που έμοιαζαν λιγότερο καλές. Μία από αυτές (τις καλές περιπτώσεις μάλιστα) αποδείχτηκε και η πιο αστεία. Έψαχναν ψυχολόγο με εμπειρία στα παιδιά. Ως ψυχολόγος, κάτοχος μάστερ και με ειδίκευση στην ειδική αγωγή η αγγελία έμοιαζε να μου ταιριάζει γάντι, οπότε η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν με πήραν τηλέφωνο για ένα ραντεβού από κοντά. Ήταν ένα κέντρο που έκανε μαθήματα σε παιδιά. Άρχισαν, λοιπόν, να μου μιλούν για αυτό το φοβερά πρωτοποριακό πρόγραμμα που έχουν φέρει από το εξωτερικό, που επικεντρώνεται στα δυνατά σημεία κάθε μαθητή. Ο μονόλογος του ιδιοκτήτη του κέντρου τράβηξε αρκετή ώρα και κάθε φορά που προσπαθούσα να πάρω πληροφορίες σχετικά με την δουλειά που πρόσφεραν άρχιζαν οι αερολογίες. Τελικά, μετά από ώρα όπου ο ιδιοκτήτης παίνευε το πρόγραμμα που είχαν στο κέντρο τους, έσκασε η βόμβα.
– Εμείς ψάχνουμε κάποιον να μπορεί να ασχοληθεί με τα παιδιά με βάση αυτό το φοβερό πρόγραμμα.
– Πολύ ωραία.
– Για να γίνει αυτό, πρέπει να δώσει 2.000 ευρώ ώστε να το αγοράσει από εμάς που το φέρνουμε στην Ελλάδα, μετά να βρει μαθητές ώστε να τους το κάνει εδώ στο κέντρο μας και μετά να παίρνει ποσοστά από αυτά τα μαθήματα.
– Ευχαριστώ πολύ. Γεια σας.
Τελικά, εκεί που περίμενα να ακούσω για μισθό, μου είπαν ότι πρέπει να πληρώσω κι από πάνω!»

Tα άστρα και τα ζώδια μας φέρνουνε εμπόδια
«Είχα μόλις απολυθεί από μια δουλειά χρόνων και πήγα μάλλον επιφυλακτικά σε ένα ραντεβού για μια θέση που ήξερα ότι δεν μου ταίριαζε και τόσο, πιο πολύ από περιέργεια και για να κάνω γνωριμίες. Μου είχαν ήδη πει πως η διευθύντρια, ήταν τελείως άσχετη καθώς δεν είχε ξαναδουλέψει στον κλάδο αλλά είχε πάρει τη θέση γιατί τα είχε με τον ιδιοκτήτη της εταιρίας αλλά ότι παρ’ όλα αυτά ήταν συμπαθής και έψαχνε κάποιον με προσόντα σαν τα δικά μου. Η συνέντευξη εξελίχτηκε σε μια τελείως σουρεαλιστική εμπειρία. Καταρχάς είχε κάνει χημικό πίλινγκ στο πρόσωπο της- κι έτσι όση ώρα μιλάγαμε ένιωθα σαν να μιλάω σε ξεφλουδισμένη ντομάτα. Κυρίως όμως ήταν εμφανές σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης πως δεν είχε πραγματικά ιδέα για τη δουλειά που υποτίθεται θα έκανα, δεν καταλάβαινε καν τους τεχνικούς όρους της δουλειάς. Μετά άρχισε να με ρωτάει ένα σωρό άβολες ερωτήσεις : τι ζώδιο είμαι, τι ζώδιο είναι ο φίλος μου και να μου λέει ότι μάλλον δεν ταιριάζουμε λόγω ζωδιακών δυσκολιών. Προς τιμήν της βέβαια με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι δεν πήρα τη δουλειά γιατί την είχε πάρει μια άλλη “κοπελιά που ήταν Σκορπιός”. Την ευχαριστώ για την τιμιότητα της.»

Δουλειά δύο σε ένα
«Ήταν μια δουλειά σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία. Έκανα όλη τη διαδικασία μέσω του in-house recruiting τους- σε μια από αυτές τις πελώριες πολυσέλιδες αιτήσεις. Μία εβδομάδα μετά με πήρε μια αντιπρόσωπος τους ή οποία ήθελε να κάνουμε μια τηλεφωνική συνέντευξη εκείνη την ώρα. Ο σκοπός ήταν φυσικά να αιφνιδιαστώ – όπου φυσικά και αιφνιδιάστηκα μιας και εκείνη την ώρα ήμουν στο πλοίο της γραμμής που έκανε το δρομολόγιο Ηγουμενίτσα- Κέρκυρα. Το δεύτερο στάδιο ήταν μια συνέντευξη από κοντά. Η εταιρία για την οποία ήθελα να δουλέψω θα λάνσαρε ένα καινούργιο προϊόν- το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν ήθελαν να μπουν σε λεπτομέρειες για το προϊόν (σε τι ηλικίες ή γκρουπ ανθρώπων στόχευαν π.χ.) αλλά μου ζητούσαν επίμονα να τους πω πως πίστευα ότι έπρεπε να λανσαριστεί στην ελληνική αγορά. Μου φάνηκε τελείως τρελό αλλά δεν έδωσα σημασία. Την επόμενη μέρα έλαβα ένα mail πως δεν είχα πάρει τη δουλειά. Δύο μέρες μετά με πήρε τηλέφωνο μια recruiter από την ίδια εταιρία λέγοντας μου πως βρήκε το βιογραφικό μου στη βάση τους και υπήρχε μια δουλειά που θα μου ταίριαζε πολύ. Ναι σωστά μαντέψατε, με είχε πάρει τηλέφωνο για να μου κλείσει ραντεβού για τη θέση για την οποία με είχαν μόλις απορρίψει.»

Πολλά ευτράπελα σε ένα
«Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που μου έχουν συμβεί σε διάφορα ραντεβού για δουλειά που έχω κάνει. Σε μία συνέντευξη ο τύπος με είχε να περιμένω έξω στο κρύο (ήταν χειμώνας και το μαγαζί ήταν στο ισόγειο) αρκετή ώρα διότι μιλούσε με έναν φίλο του μέσα. Μετά διέκοψε τη συνέντευξη 5 φορές. Πότε χτυπούσε το κινητό του, πότε θυμόταν κάτι, πότε μάλωνε το γιο του ή τον ειρωνευόταν όταν του ζητούσε λεφτά κλπ. Τέλος, μου είπε ότι θέλει να δουλεύω 6ήμερο,12ωρο και να μη φύγω ποτέ από αυτή τη δουλειά μέχρι να πάρω σύνταξη. Σε άλλη συνέντευξη με έχουν ρωτήσει εμμέσως πλην σαφώς αν θα κουρευτώ και πότε. Όχι ότι έχουν πρόβλημα οι ίδιοι (κι αυτοί έτσι ήταν νέοι, είπαν) αλλά θα έχουν οι πελάτες που θα με βλέπουν. Αλλού ο τύπος μου είπε ότι δεν βλέπει τα βιογραφικά, θέλει να βλέπει τα πρόσωπα και ο υπάλληλος να είναι χαμηλών τόνων. Σε εταιρεία τύπου call center με έχουν καλέσει να υπογράψω χωρίς να συμφωνήσουμε κάποια πράγματα και χωρίς να μου πούνε τι γίνεται με μισθό, υπερωρίες κλπ.
Σε μία άλλη δεν έγινε ποτέ συνέντευξη. Με έβαλαν κατευθείαν να μοντάρω κάτι και πριν καν γίνει αυτό με σύστησαν στον κόσμο ως “νέο και εξαίσιο μοντέρ” (χωρίς να έχουν δει δουλειά μου, χωρίς να με ξέρουν).»

Η ίδια συνέντευξη ξανά και ξανά
«Είχα πάει σε μία αγγελία για μεγάλο κατάστημα για σοβαρή θέση, του τύπου “store manager”. Με πήραν τηλέφωνο και πήγα. Άρχισαν να μου κάνουν περίεργες ερωτήσεις, όχι και τόσο σοβαρές και τελικά με αποχαιρέτησαν και έφυγα. Δεν είχα κάποιο νέο από αυτούς, μέχρι που δύο μήνες μετά με ξαναπήραν τηλέφωνο για την ίδια θέση. Στην αρχή νόμιζα ότι υπήρξε κάποια εξέλιξη από την προηγούμενη συνέντευξη, αλλά αφού μου έκαναν ακριβώς τις ίδιες ερωτήσεις συνειδητοποίησα ότι εκείνοι δεν θυμούνταν ότι με είχαν ξαναδεί και μου έκαναν interview πάλι για την ίδια θέση. Τελικά δεν με πήραν ποτέ!»