Ergasianews.gr Η δυνατή φωνή του κόσμου της μισθωτής εργασίας!
Του Θεόφιλου Σιχλετίδη
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης τονίζει πως, όπως στο παρελθόν, έτσι και τώρα οι εργαζόμενοι θα υπερασπιστούν τη δημόσια περιουσία και θα αποτρέψουν τα σχέδια να πουληθεί κοψοχρονιά. Όπως υποστηρίζει, αν προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις στη βάση των σημερινών χρηματιστηριακών αξιών της ΕΥΑΘ και του ΟΛΘ, τότε αυτοί που θα τις υπογράψουν θα βρεθούν σύντομα αντιμέτωποι και με ποινικές ευθύνες. Και αυτό γιατί, όπως λέει ο πρόεδρος του ΕΚΘ, αν το τίμημα της πώλησης μιας κερδοφόρας δημόσιας επιχείρησης αποσβεστεί μέσα σε τέσσερα χρόνια, τότε δεν θα μιλάμε για πώληση αλλά για ένα κανονικό ξεπούλημα σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. «Για ακόμη μία φορά και σε όλους τους τόνους ξεκαθαρίζουμε πως σε αυτήν την πολιτική του ξεπουλήματος των δημοσίων αγαθών, όπως είναι το νερό, θα μας βρουν σθεναρά απέναντί τους», τονίζεται στην απόφαση που πήρε η διοίκηση του ΕΚΘ μετά την ανακοίνωση της μεταβίβασης των πακέτων των μετοχών της ΕΥΑΘ και του ΟΛΘ στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου.
Το νερό νεράκι
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ Κώστας Μαριόγλου υπογραμμίζει πως η πώληση της Εταιρείας δεν είναι τίποτα άλλο από το ξεπούλημα του νερού της πόλης, ενός κοινωνικού αγαθού. Σε σχέση με την τελευταία εξέλιξη οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ έχουν ήδη προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούν την ακύρωση της μεταβίβασης του 40% των μετοχών της Εταιρείας στο Ταμείο. Στην ουσία του θέματος οι εργαζόμενοι επιμένουν πως το ξεπούλημα του νερού θα σημάνει τρία πράγματα: εύκολα και μεγάλα κέρδη για τον επενδυτή, κακή ποιότητα ύδρευσης για τους Θεσσαλονικείς και υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια της Εταιρείας, δηλαδή πολύ πιο ακριβό νερό κατά 100%, ίσως ακόμη και κατά 200% σε σχέση με τις σημερινές τιμές. Και αυτά, όπως υποστηρίζουν οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ, προκύπτουν μέσα από την ευρωπαϊκή (Παρίσι, Βερολίνο) αλλά και τη διεθνή (Λατινική Αμερική) εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων εταιρειών ύδρευσης, που είναι τόσο αρνητική, ώστε σήμερα σχεδόν παντού οι κυβερνήσεις και οι τοπικοί φορείς να προσπαθούν να πάρουν το νερό από τα χέρια των ιδιωτών.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ Κώστας Μαριόγλου υπογραμμίζει πως η πώληση της Εταιρείας δεν είναι τίποτα άλλο από το ξεπούλημα του νερού της πόλης, ενός κοινωνικού αγαθού. Σε σχέση με την τελευταία εξέλιξη οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ έχουν ήδη προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούν την ακύρωση της μεταβίβασης του 40% των μετοχών της Εταιρείας στο Ταμείο. Στην ουσία του θέματος οι εργαζόμενοι επιμένουν πως το ξεπούλημα του νερού θα σημάνει τρία πράγματα: εύκολα και μεγάλα κέρδη για τον επενδυτή, κακή ποιότητα ύδρευσης για τους Θεσσαλονικείς και υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια της Εταιρείας, δηλαδή πολύ πιο ακριβό νερό κατά 100%, ίσως ακόμη και κατά 200% σε σχέση με τις σημερινές τιμές. Και αυτά, όπως υποστηρίζουν οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ, προκύπτουν μέσα από την ευρωπαϊκή (Παρίσι, Βερολίνο) αλλά και τη διεθνή (Λατινική Αμερική) εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων εταιρειών ύδρευσης, που είναι τόσο αρνητική, ώστε σήμερα σχεδόν παντού οι κυβερνήσεις και οι τοπικοί φορείς να προσπαθούν να πάρουν το νερό από τα χέρια των ιδιωτών.
Προσωρινή νηνεμία στον ΟΛΘ
Ο γενικός γραμματέας της ΟΜΥΛΕ και πρόεδρος των χειριστών του ΟΛΘ Γιώργος Σπανόπουλος λέει πως από τον Οκτώβριο έχει κλείσει η μεταφορά του 23% των μετοχών του λιμανιού της Θεσσαλονίκης στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου και πως τώρα το θέμα έχει πάρει δημοσιότητα, μάλλον για να δείξει η ελληνική κυβέρνηση πως κάτι κινείται στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Όπως τονίζει, η κόκκινη γραμμή των εργαζομένων στον ΟΛΘ είναι η διατήρηση από το δημόσιο του 51% των μετοχών, του μάνατζμεντ και φυσικά του ΣΕΜΠΟ. Αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση, πέρα από την πώληση του 23%, σημειώνει ο γενικός γραμματέας της ΟΜΥΛΕ, οι εργαζόμενοι θα βρεθούν στα χαρακώματα μιας νέας μάχης. Αυτό που τους ανησυχεί είναι το ενδεχόμενο να επανέλθει το αρχικό σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της πόλης, που άφηνε ανοιχτή την πώληση του συνόλου των μετοχών (74,5%) που κατέχει το ελληνικό δημόσιο. Αν τα πράγματα πάνε προς εκεί, οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι το λιμάνι θα πουληθεί κοψοχρονιά, την ώρα που η κερδοφορία του κινείται σε υψηλά επίπεδα, και η Θεσσαλονίκη θα χάσει ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο μέσα στη σημερινή υφεσιακή συγκυρία.
Ο γενικός γραμματέας της ΟΜΥΛΕ και πρόεδρος των χειριστών του ΟΛΘ Γιώργος Σπανόπουλος λέει πως από τον Οκτώβριο έχει κλείσει η μεταφορά του 23% των μετοχών του λιμανιού της Θεσσαλονίκης στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου και πως τώρα το θέμα έχει πάρει δημοσιότητα, μάλλον για να δείξει η ελληνική κυβέρνηση πως κάτι κινείται στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Όπως τονίζει, η κόκκινη γραμμή των εργαζομένων στον ΟΛΘ είναι η διατήρηση από το δημόσιο του 51% των μετοχών, του μάνατζμεντ και φυσικά του ΣΕΜΠΟ. Αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση, πέρα από την πώληση του 23%, σημειώνει ο γενικός γραμματέας της ΟΜΥΛΕ, οι εργαζόμενοι θα βρεθούν στα χαρακώματα μιας νέας μάχης. Αυτό που τους ανησυχεί είναι το ενδεχόμενο να επανέλθει το αρχικό σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της πόλης, που άφηνε ανοιχτή την πώληση του συνόλου των μετοχών (74,5%) που κατέχει το ελληνικό δημόσιο. Αν τα πράγματα πάνε προς εκεί, οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι το λιμάνι θα πουληθεί κοψοχρονιά, την ώρα που η κερδοφορία του κινείται σε υψηλά επίπεδα, και η Θεσσαλονίκη θα χάσει ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο μέσα στη σημερινή υφεσιακή συγκυρία.
Παρακολουθούν στη ΔΕΘ
Στη ΔΕΘ οι εργαζόμενοι παρακολουθούν τις τελευταίες εξελίξεις χωρίς κάποια ιδιαίτερη ανησυχία. Άλλωστε τα τελευταία πολλά χρόνια έχουν ακούσει τόσα, χωρίς να έχει γίνει απολύτως τίποτα.
Η πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων της HELEXPO Κατερίνα Έλκα εκτιμά ότι στις σημερινές συνθήκες δεν πρόκειται να υπάρξει κάποιο σοβαρό ενδιαφέρον για τον εθνικό εκθεσιακό φορέα, καθώς η κυβέρνηση έχει να ασχοληθεί με το μέλλον των μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων. Πάντως το ενδεχόμενο να βρεθεί κάποιος στρατηγικός επενδυτής δεν ανησυχεί τους εργαζόμενους, που σύμφωνα με την πρόεδρό τους έτσι κι αλλιώς έχουν μάθει να εργάζονται πολύ σκληρά.
Στη ΔΕΘ οι εργαζόμενοι παρακολουθούν τις τελευταίες εξελίξεις χωρίς κάποια ιδιαίτερη ανησυχία. Άλλωστε τα τελευταία πολλά χρόνια έχουν ακούσει τόσα, χωρίς να έχει γίνει απολύτως τίποτα.
Η πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων της HELEXPO Κατερίνα Έλκα εκτιμά ότι στις σημερινές συνθήκες δεν πρόκειται να υπάρξει κάποιο σοβαρό ενδιαφέρον για τον εθνικό εκθεσιακό φορέα, καθώς η κυβέρνηση έχει να ασχοληθεί με το μέλλον των μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων. Πάντως το ενδεχόμενο να βρεθεί κάποιος στρατηγικός επενδυτής δεν ανησυχεί τους εργαζόμενους, που σύμφωνα με την πρόεδρό τους έτσι κι αλλιώς έχουν μάθει να εργάζονται πολύ σκληρά.
Πάμε σαν άλλοτε;
Οι μάχες για να παραμείνουν δημόσιες οι δημόσιες επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης δεν είναι μία καινούργια υπόθεση για την πόλη. Ουσιαστικά από το 1998, όταν οι δημόσιοι οργανισμοί της πόλης μετατράπηκαν σε ανώνυμες εταιρείες και προετοιμάστηκε το έδαφος για την είσοδό τους στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, οι εργαζόμενοι βγήκαν στα κεραμίδια… Από τότε οι συνδικαλιστές της ΕΥΑΘ έλεγαν πως πολύ σύντομα οι Θεσσαλονικείς θα πλήρωναν το νερό στην τιμή της βότκας! Στα χρόνια που πέρασαν η τιμή του νερού παρέμεινε σε λογικά επίπεδα -καμία σχέση με τη βότκα- αλλά σε αυτό είναι πολύ πιθανό να έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, που κατάφεραν -μέχρι τώρα- να κρατήσουν μακριά από την ΕΥΑΘ αλλά και από τον ΟΛΘ τους επίδοξους στρατηγικούς επενδυτές. Στην ΕΥΑΘ η μάχη κατά των «βαρόνων του νερού» κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Καραμανλή, με τους εργαζόμενους να προχωρούν σε κινητοποιήσεις διαρκείας κατά της πώλησης του 23% της Εταιρείας και να κερδίζουν την υποστήριξη όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά και των περισσότερων φορέων της Θεσσαλονίκης. Η δέσμευση του Γιώργου Παπανδρέου -«το νερό είναι φυσικό αγαθό και δεν πωλείται»- και η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 2009 έφεραν τη νικηφόρα για τους εργαζόμενους της ΕΥΑΘ λήξη των κινητοποιήσεων εκείνης της περιόδου. Από τις αρχές του 2008 το σχέδιο της τότε κυβέρνησης για την παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ του ΟΛΘ σε ξένο επενδυτή έβγαλε στους δρόμους τους εργαζόμενους του λιμανιού. Εκείνο το διάστημα ήταν σχεδόν πολεμικό, με τους εργαζόμενους να κρατούν κλειστό το λιμάνι για εβδομάδες και τη διοίκηση του ΟΛΘ να συνεδριάζει στα κρυφά, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία της εκχώρησης. Στις 15 Ιανουαρίου του 2008 έξω από την κεντρική πύλη της α’ προβλήτας εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι προσπάθησαν να εισβάλουν μέσα στο λιμάνι και να διακόψουν τη συνεδρίαση της διοίκησης του ΟΛΘ. Μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας και του λιμενικού τελικά τους σταμάτησαν, αλλά τα επεισόδια έγιναν βασικό θέμα στα ΜΜΕ, καθώς στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης με τους αστυνομικούς και τους λιμενικούς βρέθηκαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Χάρης Καστανίδης, Χρύσα Αράπογλου και Γιάννης Μαγκριώτης, η Σοφία Καλαντίδου από το ΚΚΕ και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Τάσος Κουράκης και η Λίτσα Αμμανατίδου από το ΣΥΡΙΖΑ.
Οι μάχες για να παραμείνουν δημόσιες οι δημόσιες επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης δεν είναι μία καινούργια υπόθεση για την πόλη. Ουσιαστικά από το 1998, όταν οι δημόσιοι οργανισμοί της πόλης μετατράπηκαν σε ανώνυμες εταιρείες και προετοιμάστηκε το έδαφος για την είσοδό τους στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, οι εργαζόμενοι βγήκαν στα κεραμίδια… Από τότε οι συνδικαλιστές της ΕΥΑΘ έλεγαν πως πολύ σύντομα οι Θεσσαλονικείς θα πλήρωναν το νερό στην τιμή της βότκας! Στα χρόνια που πέρασαν η τιμή του νερού παρέμεινε σε λογικά επίπεδα -καμία σχέση με τη βότκα- αλλά σε αυτό είναι πολύ πιθανό να έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, που κατάφεραν -μέχρι τώρα- να κρατήσουν μακριά από την ΕΥΑΘ αλλά και από τον ΟΛΘ τους επίδοξους στρατηγικούς επενδυτές. Στην ΕΥΑΘ η μάχη κατά των «βαρόνων του νερού» κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Καραμανλή, με τους εργαζόμενους να προχωρούν σε κινητοποιήσεις διαρκείας κατά της πώλησης του 23% της Εταιρείας και να κερδίζουν την υποστήριξη όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά και των περισσότερων φορέων της Θεσσαλονίκης. Η δέσμευση του Γιώργου Παπανδρέου -«το νερό είναι φυσικό αγαθό και δεν πωλείται»- και η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 2009 έφεραν τη νικηφόρα για τους εργαζόμενους της ΕΥΑΘ λήξη των κινητοποιήσεων εκείνης της περιόδου. Από τις αρχές του 2008 το σχέδιο της τότε κυβέρνησης για την παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ του ΟΛΘ σε ξένο επενδυτή έβγαλε στους δρόμους τους εργαζόμενους του λιμανιού. Εκείνο το διάστημα ήταν σχεδόν πολεμικό, με τους εργαζόμενους να κρατούν κλειστό το λιμάνι για εβδομάδες και τη διοίκηση του ΟΛΘ να συνεδριάζει στα κρυφά, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία της εκχώρησης. Στις 15 Ιανουαρίου του 2008 έξω από την κεντρική πύλη της α’ προβλήτας εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι προσπάθησαν να εισβάλουν μέσα στο λιμάνι και να διακόψουν τη συνεδρίαση της διοίκησης του ΟΛΘ. Μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας και του λιμενικού τελικά τους σταμάτησαν, αλλά τα επεισόδια έγιναν βασικό θέμα στα ΜΜΕ, καθώς στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης με τους αστυνομικούς και τους λιμενικούς βρέθηκαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Χάρης Καστανίδης, Χρύσα Αράπογλου και Γιάννης Μαγκριώτης, η Σοφία Καλαντίδου από το ΚΚΕ και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Τάσος Κουράκης και η Λίτσα Αμμανατίδου από το ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή:Μακεδονία
Σχόλια
